wędkarstwo gruntowe

Wędkarstwo gruntowe 

Wiele osób traktuje wędkarstwo jako hobby, część jako sport, dla niektórych jest sposobem na nudę, dla innych odpoczynkiem. Jednak łączy ich jedno – wszyscy są niezwykle tym zainteresowani i w pełni oddani. Istnieje wiele metod i technik wędkarskich, które różnią się między sobą wyglądem i rodzajem sprzętu, używanego do łowienia ryb oraz sposobem posługiwania się odpowiednim zestawem. Wśród metod wyróżniamy:
– metodę spinningową,
– metodę trollingową ,
– metodę gruntową ,
– metodę muchową,
– metodę podlodową.

Wędkarstwo gruntowe należy zarówno do najstarszych jak i najłatwiejszych metod łowienia ryb. Jako z nielicznych metod uległa wielkim przekształceniom i ulepszeniom. Ogólnie rzecz ujmując, wędkowanie gruntowe polega na podawaniu przynęty na dnie zbiornika wodnego (jeziora albo rzeki) lub blisko niego z zastosowaniem obciążenia, utrzymującego przynętę w jednym położeniu i używaniu różnych sygnalizatorów brań. Wykorzystywana jest do łowienia leszczy, brzani, kleni, rzecznych karpi czy sumów, czyli ryb, które żerują na dnie lub blisko niego. Jest to metoda statyczna, gdyż wędkarze obierają sobie dogodne miejsce na łowienie i nie zamieniają go nawet przez kilka godzin. Podstawowy zestaw do łowienia „na grunt” zawiera wędzisko, ciężarki, przypony z haczykiem i kołowrotek. Dodatkowo można zastosować koszyczki zanętowe.
Klasyczne kije są długości krótszej niż wędki używane do innych metod połowu. Ich długość zazwyczaj nie przekracza 3 metrów. Można nimi łowić blisko i z daleka od brzegu. Ważne jest aby dopasować wędzisko do siły ryby, na którą wędkarz wybiera się łowić – wiadome jest, że ryby drapieżne będą silnie „walczyć” od ryb roślinożernych. Dodatkowo ciężar wyrzutu powinien mieścić się w przedziale 5 -30g – to określa jak daleko można „rzucić” wędkę w jezioro lub rzekę.
Jeżeli chodzi o ciężarki to ich zadaniem jest utrzymywanie całego zestawu w jednym położeniu na dnie zbiornika, niezależnie od intensywności ruchu wody oraz umożliwiają wyrzucenie przynęty na daleką odległość. W zależności od rodzaju użytego ciężarka i sposobu jego umocowania do żyłki uzyskuje się różne zestawy np. zestaw przelotowy, z obciążeniem stałym, odwrócony i samozacinający. W zestawie przelotowym obciążnik ma duże ucho, przez które swobodnie przechodzi żyłka główna, a między ciężarkiem a przyponem występuje koralik. Gdy łowimy w zbiornikach o mulistym lub porośniętym przez rośliny dnie albo, gdy ryby żerują ponad dnem używa się zestawu odwróconego, w którym ciężarek znajduje się na końcu żyłki głównej a przepon przywiązany jest ponad nim za pomocą dodatkowej pętli. Tutaj istnieje możliwość regulacji odległości przyponu od ciężarka, dzięki czemu można regulować wysokość znajdowania się przynęty. Jeżeli to przymocowania przyponu użyjmy trójdzielnego karabińczyka uzyskamy zestaw typy paternoster. Elementem obciążającym są także koszyczki. Przyczepia się je do żyłki mniej więcej na wysokości 1 metra i wkłada do niego zanętę. Bardzo często zdarza się tak, że wędkarze kilka dni przed właściwym wędkowaniem nęcą ryby pożywieniem. Wymienione zestawy nadają się na wędkowanie zarówno w wodach stojących jak i płynących.
Ważnym elementem wędkarstwa gruntowego są sygnalizatory brań. Podstawową cechą, odróżniająco łowienie ryb „na grunt” od innych metod, jest nie używanie spławika. Jerzy Putrament wykorzystał po raz pierwszy gruntówkę bez spławika, którą nazwał „Denką” i wykorzystał wówczas dzwonek umocowany do szczytówki, który alarmował o braniu ryb. Obecnie rozpowszechnione są gruntówki z drgającą szczytówką. Wędziska posiadają wówczas bardzo delikatne i czułe topiki, które odpowiadają za drgania wędziska w momencie brania. Można także używać piłeczek z tworzywa, która zawieszona na luźnej żyłce porusza się w górę i w dół w momencie poruszania przynęty przez ryby. Jest to technika nazywana ledgerem. Obecnie dostępne są różnego rodzaju sygnalizatory elektroniczne, przymocowywane tuż za kołowrotkiem a nocą można użyć świetlików.