noże myśliwskie

 

W podstawowym ekwipunku każdego myśliwego, obok broni i urządzeń optycznych, można znaleźć także noże. Nóż jest niezbędny podczas poruszania się po lesie, przecinania się przez różne chaszcze lub krzaki i do skórowania zwierzyny. Podczas kupna lub wyboru noża myśliwy kieruje się przede wszystkim jego rozmiarem i wagą. Na polowaniach bardzo dobrze sprawdzają się noże lekkie, dopasowujące się do ręki i ostre. Wszystkie dostępne noże wykonywane są z wysokostopowej stali nierdzewnej, dzięki czemu otrzymuje się twardość i sztywność głowni. Nie ma w Polsce ograniczenia, mówiącego jak długi nóż można nosić przy pasie, jednak zbyt wielki nóż będzie bardzo niewygodny. Długość głowni noży myśliwskich mieści się w zakresie od 10 – 13 cm, bowiem łączy to zarówno długą powierzchnię ostrza jak i poręczność. 

Ważnym elementem jest rękojeść. Rękojeść noży może być metalowa, równa szerokości głowni i będąca jej przedłużeniem (trzpień). Wówczas mówimy o konstrukcji „full-tang”. Gdy trzpień jest węższy niż rękojeść i go nie widać mówimy o konstrukcji „hidden-tang”. Trzpień głowni lub rękojeść pokrywa się różnego rodzaju okładzinami. Mogą to być sztuczne tworzywa gumo-podobne, jednak nie są one odporne na działanie temperatury czy mechaniczne uszkodzenia. Używa się także okładzin powstałych na bazie nylony i wówczas są bardziej trwałe. Dostępne są także noże pokryte naturalnymi elementami: drewnem, kośćmi lub porożem, jednak one są najbardziej narażone na zniszczenie związane z użytkowanie sprzętu. Rękojeść może być gładka lub profilowana, tak by dobrze dopasowywała się do dłoni. Dodatkowo w dostępnych w nożach występuje tzw. jelec, umiejscowiony między głownią a rękojeścią, który zabezpiecza przed ześlizgnięciem się dłoni na ostrze.
Wyróżnia się kilka rodzajów głowni, które różnią się profilem brzucha ostrza. Najczęściej w praktyce myśliwskiej wykorzystuje się głownie:
drop point: posiadające szlif wklęsły i brzuch ostrza charakterystycznie łukowato wygięty, o bardzo dobrych właściwościach tnących;
clip point: gdzie brzuch ostrza nie jest tak mocno wykrzywiony, ale posiada wyraźnie zaznaczony czubek noża, dzięki czemu ma większą zdolność do przebijania;
trialing point: najczęściej wykorzystywany do skórowania zwierzyny. Posiada charakterystyczny czubek, znajdujący się ponad linią grzbietu ostrza;
spike: posiadający głownie krótką do 7 cm w kształcie ostrego trójkąta;
hookblade: na czubku posiada haczykowate, ostre zagięcie które bardzo pomocne jest podczas patroszenia i skórowania zwierzyny.

Na rynku dostępne są także noże sztywne, w których głownia na stałe połączona jest z rękojeścią, i składane. Posiadają one zarówno szereg zalet jak i wad. Noże sztywne są bezpieczne w użyciu, odporne na zniszczenia i zabrudzenia nie przeszkadzają w ich normalnej pracy. Wymagają one jednak przechowywania w skórzanych lub materiałowych pochwach. Dodatkowo, by mieć je pod ręką należy je zawiesić na sznurku, a następnie do pasa wiec istnieje możliwość ich zgubienia. Noże składane są dużo mniejsze, ostrze jest „schowane” w rękojeści zatem można je włożyć do kieszeni. Posiadają blokadę, której zwolnienie umożliwia dopiero uwolnienie ostrza. Nie są one jednak tak wytrzymałe jak noże ze sztywną głownią, zabrudzenia mogą zablokować system otwierający, a podczas nagłego wypadku lub mocnego wstrząsu może się sam otworzyć. Dodatkowo praca z nożami składanymi nie jest tak sprawna jak z nożem sztywnym.