kontrakty terminowe

Kontrakty terminowe

Jest to umowa, gdzie kupujący obliguje się do zakupienia w przyszłości danego towaru, nazywanego instrumentem bazowym. Sprzedający obliguje się zaś się do sprzedania oznaczonego w kontrakcie instrumentu bazowego.

Instrumentami tymi mogą być:

• akcje,

• waluty, 

• indeksy giełdowe (czyli dowolne wartości ekonomiczne),

które da się obliczyć w sposób nie budzący zastrzeżeń.

Pierwotnie na warszawskiej giełdzie ukazały się w obrocie kontrakty terminowe na WIG20.

WIG 20 to wskaźnik giełdowy dwudziestu największych spółek akcyjnych notowanych na warszawskiej GPW. Kolejnym wskaźnikiem, który stał się instrumentem bazowym dla kontraktów, był indeks TechWIG, który obejmuje spółki z branż telekomunikacyjnej oraz informatycznej.

Kontrakty terminowe są więc aktem (umową) pomiędzy dwiema stronami – kupującym i sprzedającym, dotyczącym kupna bądź sprzedaży danych aktywów w określonym terminie w przyszłości po wyznaczonej cenie. Poprzez otwarcie pozycji pojmuje się kupno bądź sprzedaż kontraktu. Pozycja długa określa kupno kontraktu, zaś pozycja krótka – sprzedaż kontraktu.

Obie strony charakteryzują się następującymi prawami i obowiązkami:

• kupujący kontrakt (pozycja długa) – ma on prawo i jednocześnie obowiązek zakupić aktywa oznaczone w specyfikacji kontraktu,

• sprzedający kontrakt (pozycja krótka) – jest zobligowany i ma prawo sprzedaży aktywów oznaczonych w specyfikacji kontraktu.

Pozycja w kontrakcie terminowym powinna zostać utrzymywana do dnia wygaśnięcia kontraktu, w którym ma miejsce zamknięcie otwartych pozycji i finalne rozliczenie zysków (profitów) i strat obu stron lub zamknięta wcześniej poprzez zawarcie operacji (czynności) przeciwnej – pozycję długą zamyka się przez sprzedaż identycznego kontraktu, pozycję krótką zaś, poprzez jego kupno.