frezowanie kół zębatych

FREZOWANIE KÓŁ ZĘBATYCH

 

Koło zębate to część mechanizmu lub  maszyny, która służy do przenoszenia ruchu obrotowego lub posuwistego bez poślizgu, za pośrednictwem zębów rozmieszczonych na obwodach dwóch współpracujących ze sobą  kół i listwy zębatej. Kilka zazębiających się ze sobą kół  tworzy przekładnię zębatą. Koło te składa się z: wieńca, zębów oraz elementu łączącego wieniec z wałem.

 

W zależności od kształtu wieńca, koła zębate rozróżnia się na:

– walcowe,

– stożkowe,

– zębatka prosta,

– zębatka pierścieniowa.

 

Ze względu na kształt  linii zęba, tj. linie przecięcia walca lub stożka podziałowego z bokiem zęba:

– koła walcowe: proste, śrubowe, strzałkowe (daszkowe);

– koła stożkowe: proste, skośne, łukowe.

 

Ze względu na rodzaj i sposób naciętego uzębienia:

– zewnętrzne,

– wewnętrzne.

Kształt zarysu boku zęba może być dowolny. Najlepsze okazały się jednak zarysy utworzone przez krzywe cykliczne oraz ewolwentę koła. Dla przekładni przenoszących znacznie większe siły i pracujących przy dużych prędkościach przyjęto ewolwentę jako jedyną krzywą tworzącą zarys boków zębów tych kół.

W technologii obwiedniowego stosowane jest narzędzie posiadające ostrza o zarysie wrębu koła nacinanego. Z uwagi na małą precyzję i skuteczność obróbki metody kształtowe uważać należy za zastępcze. Jest to spowodowane trudnością wykonania dokładnego projektu narzędzia oraz trudnością ustawienia konfiguracji danego elementu w powierzchni wrębu, co w rezultacie daje tzw. wręby przesadzone. Dodatkowo duże znaczenie ma wielkość zagłębienia, ponieważ niepoprawne zagłębienie zniekształca zarys zęba.

Do wad metody kształtowej zalicza się także konieczność używania dużej liczby specjalistycznych i skomplikowanych narzędzi. Teoretycznie metoda kształtowa wymaga dla każdej liczby zębów, dla każdego modułu i kąta przyporu innego narzędzia. W praktyce warunki te nie są ściśle przestrzegane, co powoduje zmniejszenie dokładności i głównego założenia tej metody.