pochodzenie

Karnityna została po raz pierwszy wyizolowana z organizmu żywego w 1905 roku. Podstawą dla tego procesu było otrzymanie karnityny w postaci krystalicznego, bezbarwnego proszku z  mięśni (stąd nazwa tej substancji – z j. łacińskiego caro, carnis – mięso). L-karnityna znajduje się właśnie głównie w mięśniach szkieletowych oraz w sercu (aż 98%). Pozostałe śladowe ilości można odnaleźć w wątrobie, mózgu, a także w nerkach.
Niektórzy badacze skłaniają się ku klasyfikowaniu L-katnityny do grupy witamin. Ma to związek z  dużym podobieństwem między działaniem karnityny oraz witamin należących do grupy B. W początkowym procesie badań nad karnityną nazywano ją nawet witaminą BT. Na korzyść takiej klasyfikacji przemawia również fakt, iż karnityna, podobnie jak witamina B, może w organizmie człowieka znaleźć się w dwojaki sposób- po pierwsze jest tu wytwarzana, po drugie- może być dostarczana wraz z pożywieniem. Najbogatsze w karnitynę są pokarmy mięsne oraz przetwory mleczne. Najwięcej tej substancji znajdziemy w wołowinie, baraninie, wieprzowinie oraz… w rybach. Dużo mniej karnityny zawiera mięso drobiowe, zaś prawie w ogóle nie ma jej w warzywach i owocach. Szczególnie niekorzystnie na ilość karnityny w pokarmach, które ją zawierają, działa proces gotowania. Jest to spowodowane stosunkowo łatwą rozpuszczalnością karnityny w wodzie.    
L-karnityna w naszym organizmie pochodzi z procesów zachodzących w wątrobie. Jest tam syntetyzowana przy udziale metioniny oraz lizyny, a także witamin Ba, C, PP i B6 oraz żelaza. Szczególna rola L-karnityny polega na udziale w procesie transportu kwasów tłuszczowych z cytozolu do mitochondriów. Karnityna nie ulega wydalaniu – zamiast tego jest filtrowana w kłębuszkach nerkowych i pochłaniana przez kanaliki nerkowe, by na powrót uczestniczyć w transporcie tłuszczów. Dlatego też bardzo rzadko u osób zdrowych pozostających na właściwej diecie (bogatej w mięso i przetwory mleczne) dochodzi do niedoborów karnityny. Najczęściej problem niedoboru tej substancji pojawia się u ludzi niedożywionych oraz u wegetarian. Ci ostatni dostarczają dziennie swojemu organizmowi ok. 1 mg karnityny, podczas gdy zapotrzebowanie zdrowej osoby na tę substancję wynosi 15 mg, a normalnie odżywiający się dorosły człowiek przyjmuje dla porównania średnio od 20 do 200 mg. W procesie syntezy każdego dnia udział bierze ok. 11-34 mg karnityny. Łatwo więc stwierdzić, iż wegetarianie powinni wspomagać swoją dietę suplementami, aby nie narazić się na trwały niedobór tak ważnego składnika jak karnityna.
Skutki niedoboru karnityny w organizmie objawiają się m.in. miopatią (osłabieniem lub trwałym zanikiem mięśni szkieletowych) i kardiomiopatią (niewydolnością mięśnia sercowego).