Stopnie jogi

Według wierzeń starohinduskich, ścieżka jogi jest źródłem dla innych dróg. Przynosi ciszę i spokój oraz przygotowuje umysł do nieograniczonego oddania się Bogu. Patańjali wyróżnia osiem następujących stopni na drodze poszukiwania. Są to:
Yama – oznacza uniwersalne przykazania moralne
Niyama – jest oczyszczeniem siebie przez dyscyplinę.
Asana – pozycje
Pierwsze trzy stopnie oznaczają poszukiwanie na zewnątrz. Yamy i niyamy pozwalają na zachowanie harmonii z innymi ludźmi, pozbawiając jogina nadmiernych emocji. Asany, czynią ciało mocne, które potem ma zostać przekształcone w narzędzie Ducha.
Dwa kolejne stopnie, uczą regulowania oddechu i poprzez to, kontrolowania umysłu. Pomagają też uwolnić zmysły, od przywiązania do obiektów pożądania. Są to:
Pranayama – rytmiczna kontrola oddechu
Pratyahara – wycofanie i wyzwolenie umysłu spod dominacji zmysłów i zewnętrznych obiektów.
Do ostatnich trzech stopni należą:
Dharana – koncentracja
Dhyana – kontemplacja
Samadhi – stan „nadświadomości”, osiągnięty w wyniku głębokiej kontemplacji, w którym następuje zjednoczenie praktykującego jogę z obiektem swej kontemplacji, czyli najwyższym wszechobecnym Duchem.
Istnieją różne drogi, którymi człowiek wędruje do Stwórcy. Tak na przykład, człowiek aktywny realizuje swą Jaźń uświadamiając swoją boskość przez pracę i wypełnianie obowiązków. Człowiek, u którego ważniejsze są uczucia, podąża drogą, której ostatecznym połączeniem jest miłość i oddanie się Bogu osobowemu. Człowiek skłonny do kontemplacji, realizuje w sobie boskość poprzez opanowanie umysłu.

Początkującym jogę  zagrażają różne czynniki, mające w hinduizmie swoje specjalistyczne nazwy. Należą do nich choroba, która może zakłócać równowagę fizyczną, lenistwo, niezdecydowanie, zmysłowość, błędne poznanie, cierpienie i ból, przygnębienie i rozpacz oraz nie umocnienie się w koncentracji po tym, jak została już ona osiągnięta w wyniku długiej praktyki.