akupresura

Refleksoterapia jest jedną z chińskich metod masażu stóp, dłoni i twarzy polegającym na ucisku specjalnych miejsc zwanych punktami. Mówi się o niej także jako o metodzie relaksacji.

Na początek należałoby sięgnąć do źródeł. Jak wszystkie techniki chińskiej medycyny niekonwencjonalnej, refleksoterapia również swymi początkami sięga ok. V w. p. n. e. to właśnie tam odkryto, że na naszym ciele znajdują się specjalne strefy refleksyjne, których ucisk wpływa na funkcjonowanie poszczególnych organów wewnętrznych. Technika ta praktykowana i rozwijana była w wielu krajach na przestrzeni wieków. Dzięki badaniom amerykańskiego lekarza – Wiliama Fitzgeralda, na początku XX wieku akupresura stóp stała się techniką medycyny oficjalnej na Zachodzie. Zainteresowanie masażem obiegło cały świat. Spośród osób które przyczyniły się do rozwoju refleksoterapii wymienić można: dr Harry Bressler’a ( Austria), Henry Head’a (Anglia), Edwina Bowers’a i Josepha Riley’a ze Stanów Zjednoczonych oraz lekarzy rosyjskich: Władimira Bechterewa, Iwana Seczenowa czy Iwana Pawłowa. Po zakończeniu wojny refleksoterapia spopularyzowała się na tyle, iż na uczelniach wyższych  w Belgii, Anglii i Francji zaczęto prowadzić wykłady i zajęcia oraz szkolić specjalistów w tej formie terapii.

Za przyczyną dwóch masażystek na przestrzeni czasu wypracowano dwie swoiste techniki masażu. Jedną z nich zawdzięcza się Enice D. Ingham, która swoje badania opisała w opublikowanych  w 1938 i 1963r. książkach pt. „Historie, które mogą opowiedzieć stopy” oraz  „Historie opowiedziane przez stopy”. Tam właśnie wyjaśnia w jaki sposób należy kciukiem lub palcami uciskać miejsca na stopach i dłoniach. Metodę tą nazwano od jej imienia – techniką Ingham. Po śmierci Eunice, jej bratanek Dwight Byers kontynuował nauczanie w seminariach oraz założył w roku 1973 Międzynarodowy Instytut Refleksologii, którego jest także kierownikiem. Polski Instytut Refloksologii, gdzie praktykuje się metodę masażu stóp Ingham, jak również technikę refleksologii twarzy i głowy,  powstał jesienią 1998 roku. Wtedy, za sprawą mgr Wandy Budzanowskiej – Bratko przekształcono Polskie Stowarzyszenie Refleksologów w Instytut, który szkoli specjalistów i rozwija badania z zakresu terapii uciskowej w Polsce. W 2002 roku ukazuje się także kwartalnik „Polski Refleksolog” a w 2005 roku Ministerstwo Pracy wprowadza zawód refleksologa na listę nowych zawodów w kraju. Do dziś prace są rozwijane, odbywają się liczne warsztaty i powstają nowe szkoły, nie tylko w Polsce.

Do historii refleksologii twarzy i głowy bardzo wiele wniosła praca drugiej masażystki, Inge Dougans pochodzącej z Danii, gdzie do dziś prowadzi prestiżową Międzynarodową Szkołę Refleksologi i TerapiiMeridianowej. Przy współpracy z Lone Sorensen, Dougans opracowała teorię refleksologii twarzy łącząc wiedzę o meridianach, czyli chińską koncepcję  kanałów energetycznych z teorią Pięciu Żywiołów oraz osiągnięciami współczesnej medycyny. Jej metoda opiera się na założeniu że kanały energii w organizmie przebiegają w określony sposób. Ich zablokowanie powoduje zahamowanie przepływu energii Ch’i a w konsekwencji prowadzi to do zaburzenia pracy narządów wewnętrznych, które objawiają się w postaci dolegliwości i schorzeń. Punkty reflektoryczne znajdujące się na stopach są połączone z meridianami a te z kolei odpowiadają poszczególnym organom wewnętrznym w organizmie. Inge Dougens uważa zatem, iż masaż i ucisk punktów pozwala odblokować meridiany, przywrócić krążenie Ch’i i wyeliminować szereg zmian chorobowych i niedomagania poszczególnych narządów w organizmie człowieka. Inge Dougans jako autorka wielu znanych prac z zakresu refleksologii, m.in. książki pt. „Refleksologia” do dziś cieszy się szacunkiem a wyniki jej badań wykorzystywane i rozwijane są przez innych.

Stopa ludzka posiada 7200 zakończeń nerwowych, które łączą się z mózgiem i organami wewnętrznymi. Refleksolog w trakcie zabiegu uciska punkty za pomocą kciuka lub palca z jednostajną siłą. Jeśli natrafia na miejsca wywołujące uczucie bólu oznacza to że nasz organizm nie działa sprawnie i harmonijnie. Poza tym, że w trakcie zabiegu jesteśmy w stanie określić który z narządów wymaga uwagi i leczenia, w trakcie refleksoterapii pobudzane są mechanizmy samoregulacji, samoregeneracji oraz samoleczenia organizmu. Stymulacja receptorów działa relaksująco, detoksująco i wzmacniająco. Udowodniono, że lub twarzy przywraca prawidłowe działanie tkanek, mięśni, gruczołów czy narządów, wyrównuje poziom hormonów i energii, działa znieczulająco jak środek przeciwbólowy, reguluje procesy przemiany materii, zmniejsza skutki stresu i związanych z nim dolegliwości a także poprawia kondycję oraz samopoczucie. Podane powyżej efekty dobroczynnego wpływu terapii refleksowej na życie i zdrowie człowieka to coś co każdy z nas osiągnąć może sam przy odrobienie zaangażowania i chęci. Udokumentowano wiele innych przypadków, gdzie ludzie z poważnymi schorzeniami, dzięki zabiegom refleksoterapii wracali do pełni sił witalnych. Polecam więc lekturę artykułów oraz literatury szczegółowej, gdyż jak to mówią: „Twój los jest w twoich rękach”.