Właściwości i zastosowanie miodu

Miód słynie z właściwości leczniczych i odżywczych, nie działa jako natychmiastowe panaceum na wskazane dolegliwości, ale długotrwale stosowany wzmacnia organizm, poprawia odporność, korzystnie wpływa na układ krążenia (obniża ciśnienie), na układ nerwowy – działanie uspokajające, przeciwdziała zmęczeniu fizycznemu i psychicznemu, sprzyja koncentracji. Jest naturalnym środkiem w walce z infekcjami: użyteczny  
w przeziębieniach, zapaleniach gardła, zapaleniach oskrzeli, pomaga zwalczyć ból głowy. Pozytywnie oddziałuje na układ pokarmowy – reguluje pracę żołądka, wątroby i jelit, przydatny w schorzeniach skóry – można nim posmarować gojącą się ranę czy spierzchnięte usta. Ma też działanie konserwujące – badania dowodzą, że nasiona roślin przechowywane  
w miodzie przez określony czas np. przez rok nie zmieniają swojego wyglądu i nadal są zdolne do kiełkowania. Zarazki, powodujące psucie się produktów, giną w kontakcie  
z miodem (działanie bakteriobójcze). Miód jako substancja pochodzenia roślinnego, o wielu zaletach, ma mnóstwo zastosowań w medycynie naturalnej. Wybrane gatunki miodu polecane są na różne schorzenia: miód akacjowy o słodkim smaku dobry jest dla diabetyków oraz wykorzystywany przy zaburzeniach trawienia, problemach z nerkami; miód rzepakowy zawierający witaminy i aminokwasy przydaje się w leczeniu chorób układu krążenia, lipowy wspomaga drogi oddechowe i serce; gryczany przeciwdziała miażdżycy, wspiera działanie wątroby, pomaga usuwać toksyny z organizmu, ułatwia koncentrację, poprawia pamięć; wrzosowy skuteczny przy infekcjach dróg moczowych, normuje pracę jelit; spadziowy  
z drzew iglastych niezastąpiony przy zaparciach, biegunkach, stanach rozdrażnienia emocjonalnego, napięciu psychicznym, spadziowy z drzew liściastych dobry dla nerek, serca, wątroby i jelit.

Ponadto spożywanie miodu likwiduje uczucie głodu, dodaje sił, jest więc miód naturalnym źródłem energii. Wskazany każdemu w dowolnych ilościach, pod warunkiem, że nie mamy żadnych uczuleń na substancje zawarte w tym słodkim przysmaku, pewne ograniczenia  
w spożyciu mogą mieć również osoby chore na cukrzycę.

Leczniczo zaleca się picie wody z dodatkiem miodu. Roztwór najlepiej przygotować  wieczorem, a pić rano – przed śniadaniem: w ciepłej wodzie (poniżej 40 stopni Celsjusza) rozpuszcza się stołową łyżkę miodu i pozostawia na noc, a rankiem wypija. Niektórzy dodają miód do mleka, inni używają miodu zamiast cukru (jako naturalnego źródła cukrów). Można go przetrzymywać w temperaturze pokojowej lub w lodówce. Jeśli ulegnie krystalizacji, należy go podgrzać w letniej wodzie, by nie utracił swoich cennych wartości.