gofry

Charakteryzuje je zapach, wygląd i smak, różnorodność kształtów i dodatków. Te cudowne słodkości, maślane wafle lub drożdżowe ciasto towarzyszą ludziom już od czasów średniowiecza, kiedy to pomiędzy dwoma płaskimi płatkami żeliwnymi smażono proste placki z jęczmienia i owsa. W XIII wieku płaskie płatki zastąpiły płyty odzwierciedlające strukturę plastra miodu. Gofry były rozpowszechnione we wszystkich klasach społecznych, różniły się jedynie składnikami. Te najprostsze, wykonane z wody i mąki często najuboższym zastępowały chleb. Do wafli dla klasy uprzywilejowanej dodawano jaja, mleko i miód. Pieczone są w specjalnych patelenkach zwanymi gofrownicami. Pierwszą gofrownicą były podwójne patelenki, do których wlewało się ciasto, zamykano pokrywę, stawiano na kuchence węglowej i pieczono po kilku minutach obracając patelnię. Puszyste drożdżowe gofry, serwowane z truskawkami i bitą śmietaną zwane „belgijskimi”  zadebiutowały w Nowym Jorku w 1964 r. Na przestrzeni wieków gofry stały się tak popularne, że doczekały się nawet swojego święta – Międzynarodowy Dzień Gofrów obchodzony jest 25 marca.

Współcześnie na całym świecie seruje się wiele różnych rodzajów gofrów. Do najpopularniejszych należą:
– gofry amerykańskie – zwykle podawane jako słodkie jedzenie na śniadanie, zwieńczone masłem i różnymi syropami, ale występują również w wielu smakowitych potraw, takich jak smażony kurczak i gofry czy gofry z frytkami;  na ogół są one cieńsze niż belgijskie wafle;
 – gofry belgijskie  – przygotowywane z ciasto drożdżowego, lekkie i bardzo chrupiące;  najczęściej  serwowane są ciepłe przez ulicznych sprzedawców,  posypywane cukrem, ale na obszarach turystycznych mogą być serwowane z dodatkiem bitej śmietany, owoców lub kremu czekoladowego;
– gofry skandynawskie – cienkie, wykonane w gofrownicy o kształcie serca; najczęściej  słodkie, serwowane z bitą lub kwaśną śmietaną i dżemem truskawkowym lub malinowym, albo po prostu z cukrem, na górze;  w Norwegii obok słodkich gofrów możemy spotkać podawane na słono z dodatkiem sera pleśniowego;
–  gofry holenderskie charakteryzują się tym, że są  cienkie i mają wypełnienie, ciasto wykonywane jest  z mąki, masła, brązowego cukru, drożdży, mleko i jaja; kiedy wafel upiecze się i gdy jest jeszcze ciepły, to przecina się go na dwie połowy i przekłada masaż z syropu, brązowego cukru, masła i cynamonu, i składa dwie połówki.