befsztyk

 

Befsztyk to potrawa ze smażonego mięsa wołowego najlepszego gatunku – środkowej części polędwicy. Wyróżnia się też specjalnie przyrządzone różne rodzaje befsztyków: châteaubriand, medalion, filet mignon. Mięso smaży się bardzo krótko, nawet 2 minuty z każdej strony, w zależności od tego, czy befsztyk ma być krwisty, różowy w środku czy mocniej wysmażony. Zasadą jest solenie dopiero pod koniec smażenia; w przeciwnym razie sól powoduje wyciekanie soków i befsztyk będzie suchy. Klasyczny befsztyk najlepiej przyrządzić z wołowiny kulinarnej – mięsa pochodzącego z młodych, intensywnie żywionych sztuk odpowiednich ras bydła. Polędwicę kroi się w poprzek na plastry grubości ok. 2 cm., co daje ok. 15 dag mięsa na porcję. Mięsa nie rozbija się tłuczkiem, co najwyżej ręką. 
Befsztyk jest najczęściej powtarzającą się potrawą podczas diety kopenhaskiej. Zawiera mało kalorii, bardzo dużo wartościowego białka.

Befsztyk tatarski, zwany również „tatarem”, to elegancka i ciekawa przystawka, przyrządzana z mielonego mięsa wołowego, jaj i ostrych przypraw. Pochodzi, jak sama nazwa wskazuje, od tatarskich ludów Azji, które przyrządzały go z koniny. Mięso na „tatara” musi być chude, najlepiej z polędwicy, oraz bardzo świeże, ze względu na brak jakiejkolwiek obróbki termicznej. Potrawę spożywa się na surowo, mieszając na talerzu mięso z siekaną cebulą, ogórkami lub grzybkami w occie, surowym jajkiem, solą, pieprzem i ewentualnie oliwą.