Leczenie żółtaczki

Leczenie żółtaczki

W przypadku rozpoznania infekcji, konieczne jest podjęcie leczenia, by nie dopuścić do powikłań: raka lub marskości wątroby itp.

Postać ostra wymaga kilkutygodniowej hospitalizacji, w trakcie której podaje się głównie witaminy lub sterydy.

Leczenie przewlekłego zapalenia typu B jest w zasadzie terapią antywirusową, która ma na celu usunięcie źródła zakażenia i przywrócenie wydolności wątroby. W tej sytuacji stosuje się leki przeciwwirusowe (interferon – białko występujące w organizmie ludzkim, spowalnia ekspansję wirusów), leki osłonowe i objawowe. Choroba wykrywana jest na podstawie morfologii krwi. Pacjenci cierpiący na przewlekłe WZW B muszą co najmniej raz w roku przechodzić badania określające poziom bilirubiny, badania moczu i krwi oraz USG jamy brzusznej.

Szczepionki przeciwko żółtaczce typu B są bezpłatne i należą do programu szczepień obowiązkowych, wykonuje się je zgodnie z kalendarzem szczepień, a zaleca w szczególności:

•     osobom, które dotychczas nie zostały objęte programem szczepień ochronnych
•     pacjentom ze schorzeniami wątroby
•     osobom, które ze względów zdrowotnych muszą często korzystać z usług medycznych i przebywać w placówkach służby zdrowia
•     członkom rodzin osób zakażonych i nosicieli
•     osobom decydującym się na przygodne kontakty seksualne
•     studentom nauk medycznych
•     osobom, które planują podróż w rejony o podwyższonym ryzyku zakażenia wirusem HBV.