Leczenie

Leczenie

Ziarnica w I i II szczeblu zaawansowania u większej liczby chorych  tok procesu ziarniczego z ogniwa początkowego przebiega przez ciągłość na przylegające otoczenie węzłowe. Przeważnie w późnej fazie przebiegu choroby ma miejsce rozsiew poprzez krew i pojawiają się zmiany w odległych strukturach limfatycznych oraz w narządach wewnętrznych, takich jak: szpik kostny, kości, śledziona, wątroba czy nawet ośrodkowy układ nerwowy.

Całe rokowanie u pacjentów jest zależne od tego kiedy została ziarnica rozpoznana, jej stopnia zaawansowania oraz zastosowania odpowiedniego leczenia. Bardzo ważne jest postępowanie lekarzy pierwszego kontaktu, w przypadku pacjentów mających powiększone węzły chłonne. U ok. 50% zdrowych osób są wyczuwalne węzły szyjne oraz podżuchwowe bądź podbródkowe powiązane z odbytymi zakażeniami w obrębie jamy ustnej oraz gardła. W przypadku węzłów chłonnych o średnicy ponad 1 cm, które nie pomniejszają się oraz nie ustępują w czasie od dwóch do 3 tygodni po zastosowaniu leczenia przeciwzapalnego powinno się pobrać próbki w celu badania histopatologicznego.

Przeprowadzanie głębszej obserwacji oraz leczenie chorych bardzo często zmienianymi antybiotykami czy nawet sulfonomidami jest wielkim błędem popełnianym w sztuce lekarskiej, znacznie opóźnia wczesne wykrycie choroby oraz zastosowanie odpowiedniego leczenia, a co prowadzi do zmniejszenia szansy na całkowite wyleczenie.

Istotą najlepszego postępowania w leczeniu ziarnicy jest określenie stopnia zaawansowania i analiza klinicznych oraz patologicznych czynników rokowniczych, jak również analiza wydolności narządów promienio – a także chemiowrażliwych i diagnostyka innych przypuszczalnych chorób jej towarzyszących.