58097
post-template-default,single,single-post,postid-58097,single-format-standard,stockholm-core-1.0.6,select-theme-ver-5.1,ajax_fade,page_not_loaded,wpb-js-composer js-comp-ver-5.7,vc_responsive

Rozwój dzieci z zespołem Downa

Należy pamiętać, że nowonarodzone dzieci z zespołem Downa, nie są opóźnione i będą rozwijać się wedle tej samej ścieżki rozwojowej co ich rówieśnicy, tyle że wolniej. Osoby, które na co dzień z nimi przebywają (rodzice, wychowawcy, rehabilitanci) zauważają, że są one bardziej otwarte na ludzi i otaczający ich świat, oraz wykazują niespotykaną, głęboką empatię w stosunku do ludzkich odczuć. W różny sposób reagują na sytuacje, potrafią głośno się śmiać i klaskać w dłonie, bądź bez przyczyny obrazić się i demonstracyjnie schować się za jakiś przedmiot.

Literatura opisująca zespół Downa, wyróżnia dwa typy emocjonalne charakteryzujące dzieci z tym zaburzeniem. Do pierwszego należą dzieci ruchliwe, pobudzone psychoruchowo i przy tym pogodne, towarzyskie i łatwo nawiązujące kontakt z innymi. Drugi typ reprezentują dzieci spokojne, często apatyczne i zahamowane. Z reguły są one mało aktywne ruchowo, niechętnie wdają się w rozmowy i kontakt z innymi, ociężale zabierają się do pracy, aczkolwiek bardzo ich złości i niecierpliwi próba oderwania ich od niej. Do cech, które rozwijają się wolniej należy mowa, w tym jej artykulacja, fonacja i płynność wypowiedzi. Dzieci z zespołem Downa często mówią niewyraźnie, tempo ich mowy jest przyspieszone, albo spowolnione, a do najczęstszych wad należy seplenienie. Zaburzenia mowy mogą być spowodowane również nieprawidłowością w budowie narządu słuchu. Stymulacja i praca z dzieckiem w celu wykształcenia mowy jest procesem długotrwałym, nierzadko dającym różnorakie efekty. Do innych cech charakteryzujących dzieci z zespołem Downa należy opóźnienie rozwoju motorycznego, co związane jest z ich obniżonym napięciem mięśniowym, uniemożliwiającym już we wczesnym wieku wykształcenia  umiejętności chwytania przedmiotów czy utrzymania równowagi. Zauważa się nieprawidłową postawę ciała, często z głową lekko pochyloną do przodu oraz niezgrabne, nieskoordynowane ruchy. Przez to, także funkcje manualne rozwijają się wolniej niż u normalnych dzieci.  Zaburzeniom ruchowym można przeciwdziałać stosując różne ćwiczenia rehabilitacyjne.

No Comments

Post a Comment