Leczenie wad wzroku – starczowzroczność

Leczenie wad wzroku – starczowzroczność

Starczowzroczność jest postępującym zanikiem zdolności oka do zmiany swojej mocy, na skutek postępującego procesu naturalnego starzenia się oka. Bardzo istotne jest to, że starczowzroczność dotyczy wszystkich osób, bez względu na to, czy mieli wcześniej jakąś wadę wzroku czy nie.

Objawy starczowzroczności (zwanej presbiopią) są identyczne jak w przypadku dalekowzroczności, a zatem objawia się przez nieostre widzenie przedmiotów znajdujących się w bliskiej odległości od pacjenta. Różne jest jednak podłoże starczowzroczności, które uwarunkowane jest genetycznie, ale spowodowane jest stwardnieniem soczewki, wynikającym z fizjologicznego procesu starzenia się organizmu człowieka.

Występująca często niemożność zogniskowania na siatkówce obrazu spowodowane jest trudnościami ze zmianą krzywizny oka, a powszechnie uznaje się, że prawidłowa akomodacja oka znika zupełnie wraz z osiągnięciem sześćdziesiątego piątego roku życia przez pacjenta. To bardzo duża zmiana dla oka szczególnie wtedy, kiedy w dzieciństwie wada wynosiła przykładowo 14 dioptrii. Do korekcji tej wady należy stosować okulary dwuogniskowe, w których dolna część przeznaczona jest do korekcji z bliska, zaś górna część do korekcji z daleka. Dziś można kupić także okulary trój-ogniskowe, obejmujące korekcję widzenia z trzech różnych odległości. Zdaniem specjalistów najwygodniejszym rozwiązaniem jest używanie soczewek progresywnych, które posiadają zmienną ogniskową, dzięki czemu istnieje płynna progresja mocy optycznej. Producenci wyrobów optycznych przewidzieli także rozwiązanie dla osób noszących soczewki kontaktowe, dla których przewidziano dwu a nawet wieloogniskowe soczewki kontaktowe, a ponadto specjalny system doboru soczewek tzw. monowizja. Na rynku są też dostępne progresywne soczewki kontaktowe. Do wyrównania wady wzroku występującej u osób po czterdziestym roku życia powinno stosować się odpowiednie szkła plusowe i tak w przedziale wiekowym czterdziesto- czterdziestopięciolatków najlepsze będą szkła w dioptriach od +1,0 do +1,5, dla osób w wieku czterdzieści pięć- pięćdziesiąt lat odpowiednie będą szkła w dioptriach od +1,5 do +2,0, a w wieku pięćdziesięciu lat plus szkła w dioptriach od +2,0 do +2,5, natomiast przed sześćdziesiątym rokiem życia odpowiednie będą szkła w dioptriach od +2,5 do +3,0. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż starczowzroczność może współwystępować z krótkowzrocznością, nadwzrocznością lub astygmatyzmem.