Inne rodzaje terapii rodzinnych

Inne rodzaje terapii rodzinnych

STRUKTURALNA TERAPIA RODZINNA

Każda z nich odnajduje w rodzinie potencjał i wierzy, iż można dokonać korzystnych zmian w jej strukturze, które przełożą się na komfort psychiczny i odbudowę więzi. To właśnie struktura stanowi fundamenty dla pierwszej z wyżej wymienionych szkoły terapii rodzinnej. Jej prekursorem jest urodzony w 1923 roku w Argentynie Salvador Minuchin. Choć samo pojęcie struktury kojarzy się z tworem sztucznym, w rzeczywistości pojęcie to odnosi się do bardzo dynamicznego i realnego sposobu funkcjonowania rodziny. Według pomysłodawcy, nadrzędną rolą terapeuty jest wpłynięcie na rodzinę w taki sposób, aby była w stanie samodzielnie radzić sobie z problemami. Hierarchię ma każda rodzina, jednak nie każda zdaje sobie sprawę z jej istnienia. W jej obrębie funkcjonujemy według schematów, które nie zawsze są zgodne z normalnym modelem. Kiedy relacje zostają zaburzone, zachwianiu ulega cały wewnętrzny system oczekiwań i wymagań, jakie stawiają sobie wzajemnie członkowie rodziny. Choć wydaje się to mało oryginalne, w rzeczywistości każda rodzina ma swój własny system zachowań, determinowany zarówno przez czynniki historyczne jak i te najbardziej aktualne problemy. Kiedy trudno jest rodzinie sprostać oczekiwaniom, tym wewnętrznych jak i zewnętrznym z otoczenia, struktura ulega zachwianiu i wówczas pojawiają się zaburzenia. Rolą terapeuty jest zatem przywrócenie naturalnej równowagi w rodzinie i pomoc w budowaniu jej integralności. Według podejścia strukturalnego, terapeuta uzyskuje sukces w leczeniu, jeśli uda mu się pozytywnie wpłynąć na zachowania członków rodziny, tak aby mogła sama pokonać problemy.

TERAPIA RODZINNA OPARTA NA DOŚWIADCZENIU

Ostatnią z omawianych form terapii rodzinnej jest metoda bazująca na doświadczaniu. Warto o niej wspomnieć, ponieważ w przeciwieństwie do wyżej opisanych, nie bazuje na żadnej teorii. Wychodzi z założenia, iż wszelkie problemy o podłożu rodzinnym, mogą blokować rozwój osobisty, a relacje z bliskimi sprowadzać do obowiązku. Charakterystyczne i wywołujące często zdziwienie, jest oryginalne podejście do okazywania emocji. Terapeuci tej metody, uważają bowiem, że konfrontacja emocjonalna może być źródłem niepokoju w rodzinie i przyczyniać się do chaosu domowego ogniska. Pomoc polega tutaj na wspieraniu jednostki w dążeniu do autonomiczności i rozwoju.

Jak widać, istnieje wiele form terapii rodzinnej. Każdej jednak przyświeca ten sam cel – pomoc jednostce w odnalezieniu swojego miejsca w hierarchii rodzinnej, wsparcie w wypełnianiu życiowych ról oraz polepszenie komfortu w relacjach międzyludzkich.