Bąblowica

Bąblowica jest chorobą spowodowaną zarażeniem się tasiemcem bąblowcowym. W porównaniu z innymi rodzajami tasiemców, ten osiąga maksymalne rozmiary, od 2 do 5 mm, jednak w przypadku zarażenia, jest dla człowieka najbardziej niebezpieczny. Żywicielem pośrednim tasiemca bąblowcowego najczęściej jest pies. Larwy, które zostały przez niego połknięte, zostają wydalone wraz z kałem i mogą zostać zjedzone przez bydło. Człowiek może się zarazić, gdy dojdzie do przeniesienia się jaj tasiemca przez ślinę z ust zwierzęcia. W tym miejscu, należy uczulić, nazbyt opiekuńczych i kochających właścicieli psów, by nie dali się lizać po twarzy, ani nie całowali swoich ulubieńców w mordkę. Innym powodem zakażenia bąblowcem, mogą być zjedzone w lesie jagody, na które wcześniej zostały wydalone przez lisy, jaja tego tasiemca. Ryzyko zarażenia się owocami leśnymi jest oczywiście niewielkie, ale na nie umyte produkty w ogóle trzeba uważać.

Larwy bąblowca, mogą rozwijać się niemal w każdej tkance ciała ludzkiego. W miejscach tych tworzą one torbiele, a objawy zależą od tego, gdzie się usadowią. Do najczęstszych organów, atakowanych przez bąblowicę należą: wątroba, płuca i mózg. Torbiele mogą ponadto tworzyć się w oku, nerkach, śledzionie oraz w kościach. Choroba rozwija się bardzo powoli, a jednoznaczna diagnoza jest możliwa dopiero po kilku miesiącach od zakażenia. Objawy bąblowicy mogą wykazywać cechy nowotworu złośliwego, szybko prowadząc do całkowitego wyniszczenia organizmu.

Leczenie może polegać na chirurgicznym usunięciu zaatakowanych tkanek. Zawsze jednak oparte jest na terapii farmakologicznej, polegającej na przyjmowaniu leków niszczących bąblowca, przez dosyć długi okres czasu.