Objawy szkarlatyny, diagnoza

Choroba zaczyna się na ogół podwyższoną temperaturą (nawet do 40 stopni) i bólem gardła, węzły chłonne powiększają się, czasem występują bóle głowy, bóle brzucha, wymioty. Po upływie doby lub dwóch pojawia się drobna wysypka, na twarzy uwidaczniają się zaczerwienienia – czerwone, jakby płonące plamy (stąd nazwa płonica), plamy nie obejmują okolic nosa i ust, „zdobią” głównie policzki. Wysypka w postaci małych kropeczek (niekiedy swędząca, chociaż rzadko) szerzy się od twarzy i szyi, przez klatkę piersiową, brzuch, po tułów i kończyny, najwięcej zmian dostrzec można w miejscach ze zwiększonym wydzielaniem ciepła i potu: pachwiny, pośladki, brzuch, szyja oraz w pofałdowaniach  skóry. To paciorkowiec obecny w jamie nosowo – gardłowej, przemieszczając się wraz z krwią do innych narządów prowokuje wszystkie objawy. Po uciśnięciu lub potarciu wysypka blednie jakby znikała, ale jest to efekt chwilowy. Z czasem faktycznie zacznie znikać – po upływie kilku dni (ok.7 – 14, sporadycznie dłużej – do 21 dni), ale skóra w tych miejscach zaczyna się łuszczyć i schodzić grubymi płatami, szczególnie na dłoniach i stopach, czasem tylko ten objaw – łuszczenie skóry na kończynach może świadczyć o przebyciu choroby i mimo braku innych objawów, i końcowego etapu schorzenia, konieczna jest wizyta lekarska, by nie dopuścić do powikłań. Innym znamiennym symptomem szkarlatyny jest tak zwany obłożony język – pokryty białym nalotem, który przeistacza się w język „malinowy” – z powiększonymi brodawkami smakowymi.
Lekarz diagnozuje chorobę na podstawie objawów, może zlecić ponadto wykonanie wymazu z gardła bądź też innych badań na obecność paciorkowca. Morfologia krwi wykaże zwiększoną liczbę leukocytów – białych krwinek.