Schizofrenia przyczyny

Zaburzenia psychotyczne, w tym m.in. schizofrenia mogą pojawić się na skutek uszkodzeń mózgu prowadzących do upośledzenia naszych procesów myślowych. Mózg może ulec uszkodzeniu na przykład w wyniku rany głowy lub guza.
Schizofrenia, a inaczej rozdwojenie jaźni, powoduje, że to jak się zachowujemy i myślimy ulega dezorganizacji. Postrzeganie rzeczywistości przez schizofreników jest zakłócone pojawianiem się omamów słuchowych, dziwnych urojeń. Często występują też zaburzenia mowy.
Choroba ta rozwija się etapami, ale najczęściej pojawia się w fazie wczesnej dorosłości (u mężczyzn w wieku od 20 – 28 lat, kobiety najczęściej zaczynają chorować na schizofrenię w wieku 26 – 32 lat). Według statystyk zapada na nią od 1% – 1,6% ogólnej populacji w krajach rozwiniętych, podobna liczba kobiet jak i mężczyzn.
Przyczyny zachorowań na schizofrenię nie są do końca znane. Podejrzewa się natomiast, że dość duży wpływ na wystąpienie u nas tej choroby ma dziedziczność, choć nieprzekazywana jest podatność na chorobę, ale przesłanki do pojawiania się u nas zaburzeń z pogranicza schizofrenii. Innymi czynnikami mającymi wpływ na pojawienie się u nas schizofrenii mogą też być problemy emocjonalne na przykład po przebytym rozwodzie czy śmierci kogoś bliskiego. Do powstania tego rodzaju zaburzeń może też doprowadzić zaistnienie błędu w rozwoju ośrodkowego układu nerwowego, dzięki któremu człowiek staje się bardziej podatny na czynniki wywołujące rozdwojenie jaźni.
O tym, że cierpimy na schizofrenię dowiedzieć się możemy jedynie za pomocą wywiadu jaki przeprowadzi z nami lekarz lub obserwacji przez niego naszych zachowań, ponieważ nie istnieją, jak do tej pory, możliwości wykrycia rozdwojenia jaźni przy wykorzystaniu  badań laboratoryjnych.
Pojedyncze symptomy mogą wystąpić nagle, ale zazwyczaj to „oderwanie od rzeczywistości” następuje stopniowo. Chory coraz trudniej radzi sobie z koncentracją i komunikacją, procesy umysłowe stają się jakby pogmatwane, a myśli nieoczekiwanie znikają i pojawiają się, zupełnie jakby były kierowane nie przez nas, ale przez kogoś z zewnątrz. Schizofrenicy mają często wrażenie jakby to nie oni sterowali swoim ciałem i umysłem, ale robił to ktoś inny. Zaczynają słyszeć niepokojące głosy, widzieć omamy, odczuwać dziwne wrażenia. Następuje jakby rozszczepienie pomiędzy emocjami, myślami, uczuciami, zachowaniem uzewnętrzniające się w niedostosowaniu zachowania pacjenta do sytuacji i sensu jego wypowiedzi. Co ważne w schizofrenii to to, że w odróżnieniu od innych chorób psychicznych, dochodzi w niej do bardzo szczególnej zmiany postrzegania siebie i świata. W pewnym sensie zaburza się tożsamość i integralność.

Podtypem  schizofrenii jest schizofrenia paranoidalna, w której oprócz wymienionych objawów towarzyszących zwykłemu rozdwojeniu jaźni, występuje też mania prześladowcza. Mówi się jednak, że ten typ schizofrenii jest łagodniejszy w przebiegu, ponieważ za wyjątkiem pojawiania się urojeń i omamów, funkcjonuje się w miarę sprawnie.

Schizofrenia przebiega fazami, wyróżnia się dwie fazy: psychotyczną i stabilizacji. W pierwszej fazie, psychotycznej, mamy do czynienia z nasilonym występowaniem omamów, urojeń, przywidzeń i zaburzeń myślenia. Faza druga, stabilizacji, charakteryzuje się lekkim złagodzeniem objawów. Na tym etapie chory staje się osłabiony, wolniej myśli, zaczyna wycofywać się z życia, nie wykazuje żadnej inicjatywy.