Diagnostyka

Lekarz może zbadać pacjenta przez odbytnicę, palcem starając się wyczuć ewentualne guzki. Jest to tak zwane badanie palpacyjne lub inaczej per rectum. Pacjenci nastawieni są do niego nieprzychylnie, co być może wiąże się ze wstydem, dlatego nieczęsto się je praktykuje, chociaż wcześnie postawiona diagnoza pomaga w wykryciu nowotworu i umożliwia jego leczenie. Innym sposobem na rozpoznanie schorzenia jest badanie na krew utajoną – zawartość krwi w kale, lecz nie zawsze daje ono faktyczny wynik, ponieważ może świadczyć także o innych  chorobach. Najbardziej wiarygodnym badaniem jest kolonoskopia polegająca na wprowadzeniu przez odbyt kolonoskopu – giętkiego i światłoczułego przyrządu przypominającego wyglądem długą rurkę, za pomocą którego rejestrowane są wszelkie zmiany jelitowe. Mikroskopijna kamera bada wnętrze odbytu
i przesyła obraz na zewnątrz. Na jego podstawie można ocenić stan zaawansowania nowotworu lub po prostu odrzucić teorię o jego istnieniu – jeżeli nie uwidocznią się żadne niepokojąc zmiany. Przy pomocy kolonoskopu można pobrać do analizy wycinek błony śluzowej, dzięki której dokonuje się identyfikacji nowotworu. Metoda kolonoskopii to najbardziej precyzyjna metoda poznawcza, ale pacjenci obawiają się jej z racji pewnego dyskomfortu. Inną metodą, możliwą do przeprowadzenia w zaciszu własnego domu, jest test enzymatyczny – Tumor M2-PK. Wykrywa on wczesne stadium raka – pierwsze oznaki takie jak: polipy, gruczolaki. Jest bezbolesny, bezinwazyjny i rzetelny. Po zaopatrzeniu się w test, pacjent pobiera próbkę kału (według danych w instrukcji) i umieszcza ją w specjalnym pojemniku, po czym wysyła do laboratorium w Poznaniu, gdzie przeprowadzana jest analiza (badanie laboratoryjne i koszt przesyłki uwzględnione są w cenie testu). Po upływie dwóch tygodni otrzymuje wynik, z którym może udać się do lekarza celem ewentualnej dalszej diagnozy i dodatkowych badań.