Psychoterapia rodzin – informacje ogólne

Stare powiedzenie mówi – „nikt nie jest samotną wyspą”. Tak samo, żaden problem natury psychologicznej nigdy nie jest problemem czysto osobistym. Tym samym, każde cierpienie odczuwane przez jednostkę, ma korzenie w szerszej społeczności. Nie oznacza to jednak, że każdy dylemat powinien być rozwiązywany przez wspólną terapię, ale istnieją przesłanki, przez które należy sądzić, że otoczenie jest czynnikiem mającym największy wpływ na funkcjonowanie jednostki. Tymczasem samoświadomość powinna być indywidualnie rozpoznawana, wbrew iluzji o przewodniej roli społeczności w kształtowaniu naszej osobowości, która w rezultacie może sprowadzić człowieka na manowce. Wiele osób poniosło klęskę wierząc, że może kontrolować, zmieniać czy być odpowiedzialnymi za innych. W gruncie rzeczy, jeśli nie będziemy potrafili żyć w zgodzie ze sobą, nigdy nie zdołamy żyć w zgodzie z innymi. Nie bez powodu mówi się też, że poza sobą, nic na tym świecie nie da się zmienić. Toteż istnieje nadzieja, że poprzez zmianę swoich negatywnych cech, jednocześnie będziemy inspirować do zmiany innych. Funkcjonuje to tak w życiu, jak i w rodzinie.

 

Psychoterapia rodzin opiera się na wierze, że rodzina jest unikatowym systemem społecznym posiadającym swoją strukturę i własne wzorce komunikacji. Wzorce te zależą od rozmaitych czynników, takich jak wiara i wartości wyznawane przez rodziców, osobowość każdego z członków rodziny, oraz wpływ tradycji, jaka została przekazana przez przodków – dziadków, pradziadków, wujków. W rezultacie, rodzina jest swoistym konglomeratem, mającym wpływ na kształtowanie się charakterów wszystkich jej członków.