Więcej o półpaścu

Być może kiedyś słyszeliśmy już o półpaścu, jednakże nigdy nie zagłębialiśmy się w szczegóły tejże choroby. Półpasiec stanowi ciężką chorobę wirusową o charakterze zakaźnym. Schorzenie to wywołuje dokładnie ten sam wirus, który odpowiedzialny jest za powstawanie ospy wietrznej. Zachorowalność na tą właśnie chorobę rośnie wraz z wiekiem, przez co na półpasiec częściej chorują ludzie dorośli. Schorzenie atakuje zazwyczaj tych, którzy w przeszłości nie chorowali na ospę wietrzną lub w wyniku kontaktu z chorym na ospę wietrzną. Wirus który odpowiedzialny jest za powstawanie tych dwóch chorób, wędruje zakończeniami nerwowymi ze zwojów do skóry. Taki właśnie przebieg powoduje, że najczęściej umiejscawia się wzdłuż linii nerwów, przez co staje się bolesną dolegliwością.

Dla zdrowej osoby, która ospę ma już za sobą, kontakt z chorym na półpaśca nie będzie stanowił zagrożenia. Inaczej wygląda sytuacja gdy dana osoba nigdy nie przebyła ospy. W takim wypadku powinna ograniczyć do minimum kontakty z osobą zarażoną, nawet jeśli wykwity są osłonięte.

Okres w jakim wylęga się półpasiec wynosi 3–5 tygodni. Na początku pojawiają się zmiany na skórze, które poprzedza:

• pieczenie,
• mrowienie,
• swędzenie,
• nieprzyjemne bóle.

Takie właśnie przykre objawy mogą utrzymać się nawet 2–3 tygodnie, czyli przez cały okres choroby. U osób starszych dotkliwe bóle mogą być odczuwalne przez wiele miesięcy po zniknięciu zmian na skórze. Czasem bywa również, że mają swoje nawrotowy, nawet po wielu latach od momentu zachorowania. Takie symptomy choroby sprawiają, że należy powziąć wszelkie możliwe sposoby aby uniknąć jej wystąpienia.