Leczenie nadżerki

Leczenie nadżerki

Nadżerka ma nie jedno oblicze. Dlatego też ze względu na przebieg gojenia się, zaawansowania, a także różnicujący wygląd, dokonano następującej klasyfikacji.

Przeważnie świeżo powstała zmiana charakteryzuje się zaczerwienionym obszarem, którego teren jest wyraźnie zaakcentowany i gładki, wskazywać będzie na nadżerkę prostą. W podobny sposób objawia się tzw. nadżerka brodawkowa, którą odróżnia brodawkowata powierzchnia a jej niemalże nierozłącznym towarzyszem jest stan zapalny, w niewielkim stopniu ograniczający funkcje skóry.

Jeśli natomiast po współżyciu obszar zmiany krwawi, to jest to nadżerka krwawiąca. Gdy w okolicy zaczerwienienia utworzą się wydzielające śluz, konstrukcje gruczołowe, objawy jasno wskazywać będą na nadżerkę gruczołową.
Jak rozpoznać nadżerkę w stanie gojenia?

Oczywiście po blednięciu zmiany. Kolejnym etapem gojenia jest zatarcie się granicy między zmianą a zdrowym nabłonkiem. W ostatnim etapie gojenia, zdrowy nabłonek całkowicie przykrywa terytorium nadżerki, która może pozostawić po sobie pamiątki w postaci tzw. torbieli Nabotha. Najrzadszym owocem zemsty jest zanik struktur wydzielających śluz.

Leczyć, czy nie leczyć? – oto jest pytanie. Choć dylemat ten wydaje się być błahym, spędza sen z powiek nie jednemu ginekologowi (że o pacjentkach nie wspomnę).

Jeśliby brać pod uwagę skłonność nadżerki do samoleczenia, to czas mógłby się okazać najlepszym lekarzem. Niestety, nie wszystkie zmiany mogą czekać na samoistne wchłonięcie się.

Na naturalną kurację – obserwację mogą liczyć tylko młode kobiety z niewielkimi zmianami chorobowymi, z dobrymi wynikami cytologii i badania kolposkopowego. Nadżerka o znacznych rozmiarach powodująca nadmierne wydzielanie śluzu, z przyczyn oczywistych wymaga leczenia.