Łysienie plackowate

Powszechnie sądzi się, że łysienie plackowate powstaje na skutek zaburzeń w układzie immunologicznym. Szczerze mówiąc nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Są to w dużej mierze przypuszczenia. Z niewyjaśnionych powodów system immunologiczny atakuje własne komórki, uważając je za obce, w efekcie czego dochodzi do wypadania włosów. Istotnym jest fakt, że mieszki, bez względu na to, jaki obszar skóry zostaje zaatakowany nie zanikają zupełnie, jednak stają się na tyle małe, iż nie wyrastają ponad skórę głowy. Są jakby w fazie uśpienia i oczekują na odpowiedni sygnał, aby znów rosnąć. W zasadzie nie istnieje żaden konkretny sposób na odpowiednią diagnostykę. Czasem schorzenie zostaje określone w drodze eliminacji, czyli prowadzi się obserwację pacjenta, sprawdzając różne możliwości występowania innych chorób. Po wyeliminowaniu pozostałych schorzeń diagnozuje się łysienie plackowate. W niektórych przypadkach dokonywana jest także analiza włosa, bądź biopsja skóry w miejscu, w którym łysienie wystąpiło. Pomimo wielu starań nie da się jednoznacznie określić przyczyn występowania tego typu łysienia. Przyjmuje się zatem szereg prawdopodobieństw, które mogą, a nie muszą odpowiadać za powstałe zmiany chorobowe. Wśród nich znajdują się:

• Problemy układu nerwowego, a przede wszystkim długi i silny stres;

• Długotrwały kontakt z niektórymi chemikaliami;

• Zmiany hormonalne, zwłaszcza w okresie dojrzewania, przekwitania, bądź też ciąży;

• Uwarunkowania genetyczne, jeżeli ktoś z rodziny był nosicielem genów, odpowiadających za łysienie plackowate;

• Zmiany pór roku. Zimą odnotowuje się nasilenie schorzenia, podczas gdy wiosną przebiega nieco łagodniej;

• Fizyczne uszkodzenia ciała, w wyniku których dochodzi do silnego stresu;

• Inne schorzenia typu: choroby tarczycy, anemia, cukrzyca, alergia również sprzyjają powstawaniu łysienia;

W zasadzie przebieg opisywanego typu łysienia jest nieprzewidywalny. Może dotyczyć zarówno jednej części ciała, zazwyczaj głowy, jak i innych owłosionych miejsc. Czasem są to pojedyncze niewielkie placki, a czasem duże połacie skóry. W najcięższych przypadkach może dochodzić do całkowitego łysienia. Warto wiedzieć, iż, jeśli z zaatakowanej chorobowo części ciała włosy dają się bardzo łatwo wyciągać, prawdopodobnym staje się rozszerzenie choroby. Czas odrostu włosów jest bardzo trudny do określenia. Może nastąpić spontanicznie i nieoczekiwanie, jeszcze przed podjęciem leczenia, a czasem po upływie kilku miesięcy, czy też lat. Włosy najczęściej odrastają w swoim naturalnym kolorze, bywa jednak, iż pojawiają się siwe. Zazwyczaj po pewnym okresie wracają one do swojego naturalnego koloru. Łysienie często wpływa na kondycję psychiczną pacjenta. Wypadające włosy wywołują ogromny stres, a zbyt duży natłok emocji może jeszcze potęgować nasilanie choroby. I wpadamy w błędne koło. Dlatego właśnie osoby dotknięte schorzeniem powinny starać się przyjąć to spokojnie i stosować się do zaleceń lekarza.

Choroba może atakować osoby w różnym wieku. Najczęściej występuje u ludzi młodych, nastolatków. Być może dlatego, że okres dojrzewania bywa mocno stresujący, w wyniku czego może dochodzić do wszelakich zaburzeń w organizmie. Łysienie plackowate może także pojawić się u dzieci oraz osób starszych. Statycznie jednak, to kobiety znacznie częściej zostają dotknięte chorobą. Osoby, które zauważą u siebie pierwsze zmiany chorobowe powinny udać się po poradę do specjalisty. Im wcześniej zaczniemy leczyć, tym większe prawdopodobieństwo zminimalizowania skutków choroby.