Leczenie

Zabieg jest pewny i skuteczny, a pośpieszny rezultat uzyskuje się u 98 % chorych. Koarktacja aort może być leczona chirurgicznie bądź innymi metodami, w korelacji od położenia, szerokości i rozciągłości zwężenia. Są różnorodne metody operacji zwężonej aorty, do najpopularniejszych należy wycięcie zwężenia i powtórne scalenie ze sobą dwóch końców aorty. Powikłania podczas zabiegu są jednostkowe i mogą obejmować: utratę krwi wymagającą transfuzji przetoczenia krwi kontrakcje alergiczne na środek kontrastowy aplikowany podczas operacji, zaistnienie tętniaka w miejscu zabiegu bądź przemieszczenie stentu potrzebują operacji kardiochirurgicznej. Komplikacje po zabiegu takie jak złamanie, przestawienie czy skażenie stentu są bardzo jednostkowe i występują u mniej niż 1 % chorych. Cewnikowanie serca i założenie stentu ciągnie się typowo około 3-4 godzin. Istnieje także nieduże ryzyko zakrzepu w miejscu nakłucia w pachwinie, które zazwyczaj solidnie oddaje się leczeniu. Istnieją również procedury leczenia koarktacji aort, które nie potrzebują otwarcia klatki piersiowej. Po efektywnym zabiegu balon jest usuwany. Kardiolog wykonujący zabieg może także zdecydować o niezbędności wszczepienia implantacji stentu w miejscu zwężenia. W wypadkach niedużego zwężenia, lekarz prowadzący może postanowić o leczeniu procedurą angioplastyki. Metoda polega na wkroczeniu poprzez nakłucie w pachwinie nieobfitego balonu, jaki za pomocą wiotkiego przewodu cewnika prowadzi się w okolicę zwężenia. Po ulokowaniu w położeniu zwężenia lekarz prowadzący zabieg wypełnia balon, tak, że rozszerza on mechanicznie zwężone miejsce. Następnie dziecko istnieje przesadzane na trywialny zespół szpitalny a stamtąd rejestrowane do domem. W przeszłości operacja kardiochirurgiczna z otwarciem klatki piersiowej była wyłączną metodą leczenia.Zabieg jest pewny i skuteczny, a pośpieszny rezultat uzyskuje się u 98 % chorych. Koarktacja aort może być leczona chirurgicznie bądź innymi metodami, w korelacji od położenia, szerokości i rozciągłości zwężenia. Są różnorodne metody operacji zwężonej aorty, do najpopularniejszych należy wycięcie zwężenia i powtórne scalenie ze sobą dwóch końców aorty. Powikłania podczas zabiegu są jednostkowe i mogą obejmować: utratę krwi wymagającą transfuzji przetoczenia krwi kontrakcje alergiczne na środek kontrastowy aplikowany podczas operacji, zaistnienie tętniaka w miejscu zabiegu bądź przemieszczenie stentu potrzebują operacji kardiochirurgicznej. Komplikacje po zabiegu takie jak złamanie, przestawienie czy skażenie stentu są bardzo jednostkowe i występują u mniej niż 1 % chorych. Cewnikowanie serca i założenie stentu ciągnie się typowo około 3-4 godzin. Istnieje także nieduże ryzyko zakrzepu w miejscu nakłucia w pachwinie, które zazwyczaj solidnie oddaje się leczeniu. Istnieją również procedury leczenia koarktacji aort, które nie potrzebują otwarcia klatki piersiowej. Po efektywnym zabiegu balon jest usuwany. Kardiolog wykonujący zabieg może także zdecydować o niezbędności wszczepienia implantacji stentu w miejscu zwężenia. W wypadkach niedużego zwężenia, lekarz prowadzący może postanowić o leczeniu procedurą angioplastyki. Metoda polega na wkroczeniu poprzez nakłucie w pachwinie nieobfitego balonu, jaki za pomocą wiotkiego przewodu cewnika prowadzi się w okolicę zwężenia. Po ulokowaniu w położeniu zwężenia lekarz prowadzący zabieg wypełnia balon, tak, że rozszerza on mechanicznie zwężone miejsce. W przeszłości operacja kardiochirurgiczna z otwarciem klatki piersiowej była wyłączną metodą leczenia.