Leczenie

Endoproteza stawu biodrowego – wykonywana w przypadku schorzeń i uszkodzeń stawu barkowego. Zabieg przeprowadzony jest przy częściowym znieczuleniu lub pod narkozą. Aktualnie stosuje się techniki małoinwazyjne, zmniejszając długość i ilość nacięć, co ułatwia gojenie się ran. Pooperacyjne blizny są mniej widoczne. Możliwe jest wszczepienie całej protezy lub tylko jej części, np. zastąpienie główki kości udowej implantem. U osób starszych wykorzystuje się endoprotezy cementowe (przytwierdzane do kości), natomiast u młodszych bezcementowe – mocowane wewnątrz kości. Efektem operacji jest sprawność ruchowa
i ograniczenie bólu. Możliwe powikłania to: krwiaki i krwotoki, infekcje, pęknięcia elementów protezy, zwapnienie mięśni, obluzowanie implantu – po kilku latach, na skutek użytkowania (wtedy konieczna jest wymiana). W początkowej fazie rehabilitacji wskazane są ćwiczenia, spacery i pływanie, nie należy jednak forsować operowanego stawu.

 

Endoproteza stawu kolanowego – konieczna w przypadku ograniczonej ruchomości stawu, przy dolegliwościach bólowych i zmianach zwyrodnieniowych. Lekarz zaleca endoprotezę dopiero wówczas, gdy nieskuteczne są ćwiczenia usprawniające. Zabieg wykonywany
w narkozie lub przy znieczuleniu częściowym. W trakcie zabiegu usuwa się zużytą chrząstkę, a w jej miejscu montuje metalową szynę, odtwarzając tym samym część stawu. Jeżeli zmiany chorobowe objęły znaczną powierzchnię stawu kolanowego, stosuje się protezę kompletną (po uprzednim usunięciu chrząstki i części kości). Podczas operacji mogą wystąpić komplikacje typu: krwotoki, uszkodzenia nerwów i naczyń krwionośnych, pęknięcia kości.
W trakcie użytkowania czasami następuje obluzowanie lub pęknięcie protezy, zwichnięcie kolana – we wczesnym okresie po operacji – wskutek przeciążenia kończyny. O rodzaju rehabilitacji decyduje lekarz. W początkowych miesiącach pacjent porusza się przy pomocy kul, a pierwszy raz wstaje z łóżka w czwartej – piątej dobie po operacji.

 

 

Endoproteza stawu skokowego – wykorzystywana przy uszkodzeniach, zapaleniach stawu
i zmianach chorobowych, ze znieczuleniem częściowym lub pod narkozą. Dopływ krwi do kolana musi zostać zablokowany z zastosowaniem opaski uciskowej (jeszcze przed chirurgią stawu). Następnie wszczepia się endoprotezę z wykorzystaniem cementu lub bez, mocując ją do kości lub wewnątrz niej. Do usztywniania stawu skokowego wykorzystuje się elementy metalowe, które zrastają się z kością. Po operacji ruchomość stopy jest ograniczona, mijają jednak dolegliwości bólowe. Możliwa jest aktywność fizyczna, ale bez nadmiernego obciążania operowanego stawu.

 

Endoproteza stawu barkowego – stosowana w przypadku bolesności wskazanego stawu, przy zmianach chorobowych (np. przy artrozie – zwyrodnieniu, zużyciu chrząstek stawowych i uszkodzeniach kości) itp. Można użyć protezy częściowej lub całkowitej – w zależności od postępu procesu zwyrodnieniowego. Przy protezie częściowej wymienia się główkę kości ramieniowej – ten element zostaje zastąpiony metalowym implantem, natomiast przy protezie całkowitej dodatkowo usuwa się część objętą procesem chorobotwórczym – panewkę łopatki. Wybór implantu należy do specjalisty. Przypuszczalne komplikacje to: uszkodzenia nerwów
i częściowy paraliż ramienia, uszkodzenia skóry, krwotoki, reakcje alergiczne na zastosowane leki, a w późniejszym okresie – przeciążenia stawu, pęknięcia protezy.

 

Implanty piersi i naczyń krwionośnych

Implanty piersi mają postać silikonowych miseczek, stosowane zwykle w celach kosmetycznych. Protezy naczyniowe (z tworzyw sztucznych) wykorzystuje się w trakcie zabiegów operacyjnych, by usprawnić przepływ krwi.

 

Rehabilitacja

Rehabilitacja polega stopniowym przywracaniu sprawności operowanych stawów, niekiedy trwa miesiącami. O rodzaju i częstotliwości wykonywanych ćwiczeń fizycznych decyduje lekarz.