Zabieg

Zabieg

Zabieg implantacji poprzedzony jest szeregiem badań (laboratoryjne, kliniczne, obrazowe np. rentgenowskie, ultrasonograficzne) oraz konsultacją z anestezjologiem i omówieniem rodzaju znieczulenia (miejscowe, ogólne). Pacjent zostaje zapoznany z możliwymi komplikacjami, które mogą wystąpić w trakcie operacji (krwotok, reakcja alergiczna, zakażenie) lub po niej (zwapnienie mięśni, poluźnienie protezy, zwichnięcie stawu) oraz poinstruowany w zakresie postępowania pooperacyjnego. Wszelkie infekcje (np. dróg moczowych, skóry itp.) powinny być wyleczone, podobnie jak zęby, a ciśnienie unormowane. Stan zdrowia pacjenta nie może wzbudzać podejrzeń. Chory musi poinformować lekarza o wszelkich schorzeniach, dolegliwościach, reakcjach alergicznych. Jest to niezwykle ważne. W dniu zabiegu pacjent otrzymuje antybiotyki oraz leki przeciwzakrzepowe. Staw zostaje operacyjnie otwarty i przygotowany do wszczepienia protezy (odcięcie części kości udowej i frezowanie panewki – mechaniczna obróbka), po czym mocuje się implant (w przypadku wymiany całości stawu zmienia się panewkę i główkę kości udowej, a gdy jego część – np. główkę kości udowej). Etap końcowy to zamknięcie rany. Przez kilka dni pacjent musi pozostawać w szpitalu w celu obserwacji gojącej się rany i „przyjęcia” przeszczepu. Stopniowo rozpoczyna się rehabilitacja, podawane są odpowiednie leki. Chory wstaje z łóżka w drugiej lub trzeciej dobie po zabiegu, ale już w pierwszej dobie wykonuje ćwiczenia pobudzające narząd ruchu. Później będzie poruszał się o kulach, aż do momentu uzyskania pełnej sprawności (przez kilka miesięcy). W tym czasie konieczna będzie też kuracja przeciwzakrzepowa (przez ok. 4 tygodnie). Usprawnianie pacjenta odbywa się pod okiem rehabilitanta, a celem rehabilitacji jest między innymi przywrócenie funkcji operowanego stawu. W początkowej fazie są to ćwiczenia kończyny, mięśni, unoszenie bioder, przy czym należy zwracać uwagę na ułożenie kończyny, by nie dopuścić do jej zwichnięcia i poluzowania implantu. Później następuje nauka wstawania, siadania, chodzenia z pomocą kul. Kilkumiesięczna rehabilitacja wymaga dużego zaangażowanie, wytrwałości i cierpliwości ze strony pacjenta, ale efekty będą satysfakcjonujące. Należy zachować również ostrożność we wszelkich czynnościach i nie obciążać stawu.