. Skuteczna jest seria ręcznych zabiegów wykonanych przez terapeutę z odpowiednią terapią domową.

Początkowym etapem jest zlikwidowanie ostrych bólów. Stosuje się wówczas rutynowe leczenie farmakologiczne celem złagodzenia bólu. Zalecany jest odpoczynek w odpowiednich „bezbolesnych” pozycjach. Skuteczna jest seria ręcznych zabiegów wykonanych przez terapeutę z odpowiednią terapią domową. Pacjent powinien pozostawać w domu i nie wykonywać obciążających prac fizycznych, ponieważ istnieje zagrożenie nawrotu dolegliwości, a te bywają jeszcze trudniejsze w leczeniu.

W kuracji warto korzystać z kąpieli, a także nagrzewać bolące miejsca, efektywna, prócz fizjoterapii, bywa akupunktura. Dobrze jest wykonywać, o ile nie prowokuje to bólu, lekkie ćwiczenia fizyczne. Gimnastyka nie powinna być zanadto obciążająca. Gdy wykonywane zabiegi nie przynoszą pozytywnych rezultatów, a stan chorego wydaje się pogarszać, należy poddać się leczeniu operacyjnemu.

Dyskopatię  lędźwiową można zoperować  na kilka sposobów:

• poprzez mikrochirurgiczne usunięcie dysku lędźwiowego – metoda małoinwazyjna stosowana u pacjentów z chorobami krążka międzykręgowego w części lędźwiowej;

• wykonując przezskórną nukleoplastykę technologią Cablation polegającą na usunięciu tkanki jądra miażdżystego;

• poprzez endoskopowe usunięcie dysku lędźwiowego metodą Endospine – z użyciem profesjonalnego sprzętu, co zwiększa komfort zabiegu i umożliwia szybszą rehabilitację pacjenta; przez usunięcie dysku lędźwiowego i zastąpienie go sztuczną protezą. Wszczepienie sztucznego dysku pozwala usprawnić kręgosłup na poziomie, w którym wystąpiły zmiany zwyrodnieniowe;

• poprzez usunięcie dysku lędźwiowego i zastąpienie go implantem węglowym lub biowchłanialnym, z użyciem śrub tytanowych wkręcanych w trzony kręgów. Jest to metoda stosowana w zaawansowanym stadium zwyrodnieniowym, powoduje znaczny dyskomfort, ponieważ operowana część kręgosłupa zostaje unieruchomiona;

Lepiej jednak niż leczyć dyskopatię, zapobiegać jej. W jaki sposób? Należy  wykazywać aktywność fizyczną, gimnastykować się, nie palić papierosów, stosować dietę bogatą w wapń oraz utrzymywać optymalną wagę ciała. Nie wolno przeciążać kręgosłupa nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Obowiązkiem jest dbanie o prawidłową postawę. Kręgosłup, jak się okazuje, decyduje nie tylko o zdrowiu człowieka, ale także o jakości życia.

Mononukleoza Około 80% ludzi po 40 roku życia nosi w organizmie wirus Epsteina – Barra (EBV), wywołujący ostrą chorobę zakaźną zwaną . Większość zachorowań na tę dolegliwość zauważa się u dzieci, najczęściej między 5, a 12 rokiem życia, rzadziej występuje w wieku późniejszym, w wieku 15 – 30 lat. Z uwagi na łatwość przeniesienia wirusa za pomocą śliny, mononukleoza nazywana jest często „chorobą pocałunków”.