Leczenie

Drgawki dysocjacyjne leczy się używając trzy główne metody terapii behawioralnej – hamowanie reakcji, zanurzanie oraz modelowanie. Zachęca się chorego do wytrzymania niepokojących okoliczności wyzwalających natrętne myśli i do powstrzymania się od regularnych zwyczajów mających na celu ich zmniejszenie. Przykład leczenia drgawek: Pewien chory był owładnięty przez cały wpierw sam się brudził (modelowanie), a później zachęcał chorego do pobrudzenia się kurzem i brudem od góry do dołu (zanurzanie). Pacjent miał tę sytuację wytrzymać i wstrzymać się od mycia (zapobieganie reakcji). Po około dwunastu sesjach, myśli tyczące zarażenia zaczęły się zmniejszać i chory zaniechał codziennych zwyczajów związanych z myciem. Chory przekonał się, że nie zachorował, pomimo iż był brudny. Tak więc zanurzanie oraz zapobieganie reakcji funkcjonuje w dwojaki sposób:

• chory widzi, że w sytuacji, której się obawia, nie ma miejsca zdarzenie, którego się panicznie boi,

• chory dowiaduje się, iż chociaż nie wykonał przymusowego rytuału, nie nastąpiło zdarzenie, którego się bał.

Wpływ terapii behawioralnej jest szczególny: maleje natężenie myśli natrętnych, drgawek, zwyczajów przymusowych i lęku.