DDD – Dzieci Domów Dysfunkcyjnych

DDD – Dzieci Domów Dysfunkcyjnych

DDD czyli innymi słowami to dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, w których funkcje rodzicielskie były spełniane w sposób chory lub wcale. W domu DDD nic nie działo się normalnie, nie było planu dnia, spokojnego czasu zabawy, świat nie ustanie chwiał się w posadach. Osoby takie łączą określone cechy,

Oto niektóre z nich:

1. Trudno mu przeprowadzić coś do końca, ma tzw. słomiany zapał.

2. Kłamie mimo, że może powiedzieć prawdę. Kłamie”na wszelki wypadek” gdyż w dzieciństwie nie wiedział za co tym razem zostanie ukarany.

3. Ma poczucie małej wartości lub kompletnej bezwartościowości. Uważa, że nie można go oceniać za jego własne cechy gdyż sam ich nie dostrzega.

4. Większość problemów odbiera jako atak na własną osobę.

5. Litość myli z miłością, kocha głównie osoby, które potrzebują pomocy.

6. Boi się odrzucenia, ale sam odrzuca aby uprzedzić to co „nieuniknione”, gdyż w jego mniemaniu i tak to nastąpi.

7. Wszystko co nowe jest dla niego niebezpieczne.

8. Ma poczucie, że jest inny, nikt inny nie przeżywa takich problemów jak on.

9. Nie potrafi zauważyć kiedy jest wykorzystywany.

10. Szuka napięć i kryzysów.

11. Unika konfliktów bądź wręcz je zaostrza

12. Nie potrafi sam podejmować decyzji.

DDA nie jest odpowiedzialny za swoje dzieciństwo, jednak w pełni odpowiada za swój powrót do zdrowia. Jedynym sposobem aby to nastąpiło, jest przejęcie kontroli nad swoim życiem.