choroba serca

Choroby serca można podzielić na wrodzone i nabyte. Wrodzone określa się mianem wad serca, wiążą się one z nieprawidłowościami w budowie serca lub dużych naczyń krwionośnych, a wykształcają się jeszcze w fazie prenatalnej (życia płodowego). Niektóre choroby serca „wykształcają” się w ciągu życia ludzkiego, wraz z upływem czasu i biegiem lat, a wiążą się z niewłaściwą dietą (nadwaga), trybem życia (mało aktywnym, stresującym, wyczerpującym), stosowaniem używek (kawa, papierosy, alkohol) czy też z innymi schorzeniami (cukrzyca). Do nabytych chorób serca zalicza się: chorobę wieńcową (chorobę niedokrwienną serca), zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia, zapalenie wsierdzia, zawał serca.

Choroba (wieńcowa) niedokrwienna serca jest efektem niedotlenienia mięśnia sercowego. Objawia się bólami w okolicy mostka lub serca. Bóle mają charakter napadowy, pojawiają się np. wskutek stresu, wysiłku fizycznego lub po obfitym posiłku, ustępują po zlikwidowaniu przyczyny i w stanie spoczynku. I osób cierpiących na chorobę wieńcową zwiększa się ryzyko zawału. Zapalenie mięśnia sercowego może nastąpić z powodu infekcji bakteryjnej, objawia się ostrym bólem w klatce piersiowej i prowadzi do niewydolności serca, niekiedy też do śmierci. Zapalenie osierdzia obejmuje zewnętrzne warstwy serca (worek osierdziowy). Jest to choroba trudna do zidentyfikowania. Rozpoznanie następuje po wykonaniu szeregu badań (badania laboratoryjne, EKG, radiologiczne). Zapalenie wsierdzia – bakteryjne lub reumatyczne: bakteryjne jest formą zakażenia, które obejmuje wsierdzie i zastawki serca, a objawia się znacznym osłabieniem, męczliwością i przyspieszoną akcją serca; reumatyczne – proces zapalny, infekcja obejmująca wsierdzie i niekiedy cały mięsień serca, uszkadzając go i powodując wady.