Leczenie

Chemioterapia jest główną metodą leczenia białaczki. Jej celem jest osiągnięcie remisji, czyli doprowadzenia obrazu szpiku i krwi do normy i zmniejszenie komórek nowotworowych. Później stosuje się leczenie podtrzymujące uzyskaną remisję.

Leczenie jest długie i często może ciągnąć się latami. Wiąże się z występowaniem objawów niepożądanych (nudności, działanie toksyczne na serce, płuca, nerki i inne narządy, zahamowanie pracy szpiku, wypadanie włosów, toksyczne działanie na rozrodczość).

Inną metodą leczenia białaczki jest przeszczepu szpiku. Wyróżniamy dwa rodzaje przeszczepu szpiku: przeszczep od innej osoby czyli przeszczep allogeniczny i przeszczep własnego szpiku czyli autologiczny.

Przeszczep allogeniczny stosuje się u chorych poniżej 45 roku życia i pozostających w okresie remisji. Dawca szpiku musi być zgodny antygenowo z biorcą. Dlatego zostaje nim najczęściej ktoś z rodzeństwa. Przeszczep szpiku, tak jak każdy inny przeszczep, może bowiem zostać odrzucony. Im bardziej tkanka jest zbliżona do organizmu biorcy, tym są większe szanse na przyjęcie przeszczepu.

Zasadą tej metody jest agresywne niszczenie komórek rakowych przez leczenie chemioterapią i intensywne naświetlania całego ciała, a później przeszczep szpiku. Transplantację kojarzy się zwykle z operacją, tym czasem tutaj jest to po prostu dożylny wlew szpiku dawcy.

Przeszczep autologiczny to druga metoda, w której na koniec intensywnej chemioterapii, która niszczy komórki nowotworowe, podaje się szpik pobrany od samego chorego przed rozpoczęciem tego leczenia.