Zdiagnozowanie etopowego zapalenia skóry

        W momencie zdiagnozowania atopowego zapalenia skóry, należy podjąć szereg działań w celu jego leczenia, gdyż tylko skojarzone działania mają szanse przynieść efekty. Na rodzaj zastosowanego leczenia wpływa wiele czynników, przede wszystkim wiek chorego, rodzaj objawów widocznych na skórze, rodzaj alergenów, na które organizm jest szczególnie wrażliwy. Kluczową rolę odgrywa odpowiednia i systematyczna pielęgnacja skóry, wykonywana przy pomocy emolientów, czyli substancji nawilżających i natłuszczających. Ponieważ emolienty zawierają tłuszcze pochodzenia zwierzęcego, oleje roślinne, syntetyczne lipidy, substancje mineralne lub powierzchniowo czynne, to pomagają w odbudowaniu warstwy rogowej naskórka, a tym samym tworzą naturalną barierę, zapobiegają utracie wody i przyczyniają się do wzrostu elastyczności skóry. Do miejscowego zastosowania nadają się mocno natłuszczające maści, zawiesiny i środki przeciwzapalne zmniejszające uczucie swędzenia. Najbardziej wartościowe emolienty, w swym składzie zawierają mocznik 10-cio procentowy. Zaleca się też preparaty zawierające tlenek cynku, stanowiący ochronę przed szkodliwym działaniem amoniaku, preparaty zawierające wyciąg z nagietka, który działa tonizującego i przyspiesza regeneracje skóry. Preparaty oparty na wazelinie, czy parafinie przyczyniają się do zbudowania lipidowej warstwy wysuszonego, podrażnionego naskórka, zaś zawierające lanolinę odpowiednio nawilżają skórę. Preparat powinien być przebadany dermatologicznie, nie zawierać sztucznych barwników i środków zapachowych, a także powinien być wzbogacony o substancje przyspieszające procesy gojenia ran, jak na przykład alantoina. Ponieważ emolienty znajdujące się na skórze korzystnie na nią działają przez około 4 godziny, dla lepszego efektu leczenia, należy pięciokrotnie w ciągu doby powtarzać natłuszczające zabiegi. Przy nasileniu stanu zapalnego miejscowo można zastosować kortykosteroidy, ale tylko wtedy, gdy inne środki nie przyniosły ulgi w przypadku stanu zapalnego. Bezwzględnie jednak nie wolno stosować preparatów kortykosteroidowych u niemowląt i dzieci do drugiego roku życia na fałdy skórne i okolice odbytu, z uwagi na to, że w tych miejscach wchłanianie leku jest największe. Nie ulega wątpliwości, że zastosowanie tych środków zawsze należy uzgodnić z lekarzem. Kortykosteroidy posiadają wiele zalet, jednak niewłaściwe ich używanie a już na pewno przedawkowanie może spowodować dużo szkód. Najbardziej powszechnymi skutkami ubocznymi długotrwałej terapii kortykosteroidami są: zanik naskórka i skóry właściwej, rozstępy, zmiany przymieszkowe trądzikopodobne, pogarszanie się zakażeń skóry, pogorszenie stanu miejscowego bezpośrednio po odstawieniu leku długotrwale stosowanego, alergia kontaktowa, a ponadto u małych dzieci  zaburzenia osi podwzgórzowo – przysadkowo – nadnerczowej.