Akupunktura – specyfika

Akupunktura – specyfika

Podstawowym założeniem akupunktury jest powrót do równowagi i aktywowanie mocy samouzdrawiania poprzez nakłuwanie odpowiednich punktów. Ważnym pojęciem towarzyszącym medycynie chińskiej jest Qi. Słowo oznacza siłę, energię życiową. Według chińskich wierzeń energia życiowa przepływa przez ciało ludzkie kanałami, które określa się mianem meridiany. Owe kanały połączone są z głównymi narządami ludzkimi. Meridianów jest 14 i wzdłuż każdego z nich rozmieszczone są punkty, nakłucie których wpływa na Qi. Oprócz podstawowych 14 kanałów występują także inne, tak zwane cudowne meridiany. Są także punkty pozakanałowe o znaczeniu terapeutycznym, które również znajdują się poza 14 meridianami. Medycyna chińska używa szeregu pojęć o niebagatelnym znaczeniu. Wiele z nich łączy się pośrednio lub bezpośrednio z nakłuwaniem. Chińczycy doszli do wniosku, że wszelkie zmiany chorobowe są następstwem zaburzeń równowagi między energiami w organizmie. Wyszczególniono dwie podstawowe energie: Yang i Yin. Yang, to energia dodatnia określająca wszystko co męskie, solidne, ciepłe i jasne, natomiast Yin, to energia ujemna,  a więc wszystko co kobiece, powolne, zimne  i kruche. Aby więc cieszyć się dobrym zdrowiem, należy maksymalnie troszczyć się o zachowanie równowagi między nimi. Nawet najmniejsze zachwianie powoduje wystąpienie zmian chorobowych, a nieusuwanie ich może być przyczyną różnych powikłań. Sposobem na odzyskanie częściowo utraconej równowagi jest właśnie akupunktura. W Chinach wierzono, iż człowiek jest odbiciem wszechświata. W filozofii taoistycznej przyjęto nazwy makro- i mikro- kosmosu. Pierwszym określa się wszechświat, zaś drugim człowieka. Wszystkie zjawiska w świecie, w którym rządzą żywioły, napędzane są energią życia Tchi. Energie ze względu na przeciwstawność podzielono na dwie wyżej opisane. Stosując się do zasady, że pomiędzy dodatnim, a ujemnym musi zachodzić równowaga, starano się znaleźć sposoby na odzyskanie jej i utrzymanie. Tak zaczęła rozwijać się akupunktura. Określenie nakłuwanie jeszcze niczego nie wyjaśnia. Należy wiedzieć czym, jak i gdzie. Otóż, nakłuwa się cienkimi igłami, wykonanymi ze specjalnej stali miejsca, które odpowiadają podstawowym narządom ciała. 14 wspomnianych wcześniej kanałów podzielono na parzyste i nieparzyste,  a każdy z nich odpowiada określonym narządom. Do kanałów parzystych zaliczamy:

•     kanał płuc kanał jelita cienkiego
•     kanał jelita grubego
•     kanał żołądka
•     kanał śledziony-trzustki
•     kanał serca
•     kanał pęcherza moczowego
•     kanał nerki
•     kanał osierdzia
•     kanał potrójnego ogrzewacza
•     kanał pęcherzyka żółciowego
•     kanał wątroby

Kanały nieparzyste są tylko dwa:

•     kanał Głównego Regulatora Przedniego (zwany inaczej kanałem koncepcji)
•     kanał Głównego Regulatora Tylnego

Na wymienionych kanałach znajdują się punkty o specyficznych właściwościach fizycznych i leczniczych. Charakterystyczną cechą tych punktów jest, iż stają się one bolesne  z chwilą, gdy w danym narządzie następują pewne zmiany chorobowe. Ciekawostką jest fakt, że niekoniecznie muszą się one znajdować w bezpośrednim położeniu z chorym narządem. Bywa też, że są one w znacznej odległości. Wszystkich głównych punktów leżących na tych kanałach jest około 700. Liczba ich stale rośnie w związku z nieustającymi badaniami i odkryciami w akupunkturze. W zależności od tego, jaki obszar nakłuwamy, akupunktura zyskuje różne określenia. Trzy podstawowe to:

Akupunktura korporalna Kraniopunktura Auriculo-punktura Pierwsza z nich odpowiada za punkty znajdujące się na kończynach i tułowiu. Druga dotyczy czaszki, a zatem punktów zlokalizowanych na głowie. Trzecia, zwana też akupunkturą ucha, łączy się z punktami występującymi na małżowinie usznej. Oczywiście praktykuje się też nakłuwanie śluzówki wewnętrznej powierzchni nosa, czy też powierzchni dłoni, jednak stosuje się to zdecydowanie rzadziej.

Podstawową zaletą akupunktury są zarówno leczenie i profilaktyka, jak też odpowiednio szybka diagnostyka. Za pomocą z pozoru błahych czynności, takich jak np. badanie tętna, można niejednokrotnie dowiedzieć się, które miejsca są chorobowo zmienione. Warto więc zapoznać się z informacjami, kiedy i dokąd udać się z wizytą, a także  co jest zaleceniem, a co przeciwwskazaniem.
——————

Niektórzy żartują, że akupunktura to sadyzm, przynoszący niezłe dochody. Czy rzeczywiście? We wszystkich powiedzeniach jest nieco przesady, przyjrzyjmy się zatem,  jak jest w tym przypadku. Nie można przecież oceniać, jeśli nie znamy istoty zagadnienia. Znaczenia słowa akupunktura należy szukać w języku łacińskim. Acus oznacza igłę, a punctus – ukłucie, co w wolnym tłumaczeniu można rozumieć jako punktowe nakłuwanie. We współczesnym świecie,  w którym rozwój nowych technik i metod leczenia postępuje tak szybko, że z trudem nadążamy za nim, coraz częściej sięgamy po niekonwencjonalne sposoby leczenia. Przyczyna jest prosta. Często przecież boimy się nowinek, funkcjonowania których nie rozumiemy. Medyczny język wciąż stanowi dla nas zagadkę. Dlatego właśnie w chwilach zagrożenia zdrowia lub życia szukamy wariantów. Staramy się możliwie najmniej ingerować w nasz organizm. Maksymalnie staramy się odwlec zalecane operacje, długotrwałe rekonwalescencje, przyjmowanie złożonych, nieprzetestowanych preparatów. Po prostu boimy się ostatecznie stracić tak cenne dla nas zdrowie. Nierzadko nie wiemy, gdzie szukać pomocy, dokąd się udać. A zdarza się, że odpowiedź jest tuż-tuż, tylko nie jesteśmy tego świadomi. Jedną z alternatyw właśnie może być akupunktura. Technika leczenia wywodzi się ze Wschodu. Wszystkim zazwyczaj kojarzy się ze starożytnymi Chinami. Wszelkie dowody wykazują, iż była stosowana przynajmniej przez ostatnich 5000 lat. Obecnie obserwujemy także w Polsce rozwój ośrodków, stosujących akupunkturę. Jest szereg legend, które w mniej lub bardziej wiarygodny sposób starają się przybliżyć początki i przyczyny powstania akupunktury. Jedną z nich jest bardzo powszechna opowieść o żołnierzach ranionych w bitwie strzałami. Ponoć odkryli oni, że podczas ranienia odczuwali ból także w innych częściach ciała. Zaczęli eksperymentować. Początkowo starali się nakłuwać różne miejsca strzałami, co w konsekwencji w czasach późniejszych zostało zastąpione zdecydowanie mniejszymi igłami. Kolejne potwierdzenie zasady głoszącej, iż „Potrzeba jest matką wynalazków”. Już na początku XI wieku utworzono pierwszą figurkę z brązu, służącą do zapoznawania się z punktami akupunktury. Metoda, jak każda niekonwencjonalna, miała, ma i będzie mieć zarówno zwolenników, jak  i przeciwników. Była praktykowana przez ludność od zawsze, miała swoje upadki i wzloty. Gdy na początku XX wieku nastąpił gwałtowny rozwój medycyny zachodniej, akupunktura stała się rzadziej stosowana, przynajmniej w Europie. W Chinach natomiast, gdzie przyrost naturalny ludności utrzymuje się na wysokim poziomie jej aktywność nie zmalała. Stanowiła ona przecież idealną alternatywę dla wciąż bardzo drogiej medycyny konwencjonalnej. Droga zawsze oznacza dostępną tylko dla określonej liczby, czyli nie dla wszystkich. Zaletą był fakt, że była ogólnie dostępna, łatwa w zastosowaniu. Łatwa nie odnosi się tutaj do tego, iż każdy mógł się tym zajmować. Nic bardziej błędnego. Chodzi w tym wypadku o to, iż prostota zabiegu pozwalała na stosowanie jej nawet w najcięższych warunkach. Jednym z dowodów jest udokumentowane użycie akupunktury przez Chińską Armię Wyzwolenia podczas Długiego Marszu. Chiński przywódca, znany powszechnie Mao Zedong niejednokrotnie podkreślał znaczenie medycyny chińskiej, której główny trzon stanowią akupunktura i ziołolecznictwo. Dzięki wypowiedziom wielkich, zaczęto coraz uważniej przyglądać się nakłuwaniu. Starano się znaleźć odpowiedź, gdzie tkwi tajemnica, jaki ma wpływ na choroby i na czy polega jej właściwość znieczulająca. Lata 70-te XX wieku to rozkwit akupunktury w Ameryce. Badacze szczegółowo analizowali różne przypadki jej użycia. Ostatecznie potwierdzono skuteczność działań metody, choć dla wielu wciąż jest czymś odległym i niezrozumiałym. To prawda, że boimy się nieznanego, jednak mając dowody na skuteczność i dobre efekty leczenia, coraz częściej zastanawiamy się „A dlaczego nie?”. Wszystko co wymyślił człowiek, stworzył dla samego siebie. Dlatego zanim kategorycznie powiemy „Nie”, postarajmy się zrozumieć na czym to polega. Pozwoli nam to w krytycznych momentach stwierdzić: „Tak, próbowaliśmy rzeczywiście wszystkiego”. Aby spróbować, należy wiedzieć od czego zacząć, żeby nie zaszkodzić swojemu nieco nadwerężonemu zdrowiu psychicznemu oraz fizycznemu.