Wady diety optymalnej

Dieta optymalna wywołała wiele kontrowersji w środowisku dietetyków. Udowodniono, że dieta ta:
– nie pokrywa dziennego zapotrzebowania na witaminy (z grupy B oraz witaminę C),    składniki mineralne (magnez, wapń, potas);
–  sprawia, że w wątrobie magazynuje się witamina A, co może prowadzić do jej uszkodzenia; –  długotrwałe stosowanie diety podwyższa poziom „złego” cholesterolu we krwi i prowadzi do rozwoju miażdżycy;
–  przyczynia się do rozwoju osteoporozy, kamicy nerkowej i choroby trzustki.

Tak więc  stosując dietę optymalną, mimo, że nie czujemy nieznośnego uczucia głodu, to możemy zapłacić wysoko cenę za zrzucenie kilku kilogramów.
Nazwa „dieta optymalna” jest tu dość zwodnicza. Termin „optymalna” zakłada przecież dietę  zrównoważoną, która jest zdrowa i bezpieczna dla nas, a jej stosowanie ma przynieść tylko pozytywne skutki dla naszego organizmu, a więc wzmocnić go i podnieść odporność na choroby.
„Optymalność” polega więc na dostarczeniu organizmowi wszystkich niezbędnych składników w odpowiedniej ilości, która zależy od indywidualnych potrzeb, należy uwzględnić wiek, płeć, tryb życia oraz stan organizmu.

Trzeba pamiętać, że dieta optymalna to dieta zróżnicowana, a tym samym zbilansowana. Popadanie w skrajności, w którąkolwiek stronę powinno być dla nas zawsze znakiem ostrzegawczym. Takie radykalne diety, mogą się okazać groźne dla naszego zdrowia.
A najzdrowszy jest przecież umiar.