spinning

Spinning polega na zarzucaniu przynęty i wprawianiu jej w ruch przez zwijanie żyłki. Przy tej technice nie używa się żywej przynęty. Przynętę stanowią tu błystki wahadłowe, błystki obrotowe zwane też wirowymi, dewony, woblery, a także skoczki i twistery. Duża role odgrywa tu barwa danej przynęty, która powinna przypominać w ruchu drobne rybki stanowiące pokarm dla naszej zdobyczy. Zarzucać przynętę możemy rożnymi technikami. Rozróżniamy tu klasyczny rzut znad głowy, rzut boczny, wahadłowy i tak zwane pchnięcie szpada. Odległość rzutu zależy od siły i ciężkości przynęty.
 Jest to metoda łowienia, która przypomina mniej więcej czatowanie na tzw. „grubego zwierza”. Metoda ta w jeziorach sprowadza się najczęściej do cierpliwego młócenia wody błystką. Jednakże zawsze pozostają dwie zalety. Pierwsza to wygoda i czystość a druga to natomiast stały ruch. Cecha ta jest wspólna także dla innych różnych metod, ale przede wszystkim odróżnia spinning od metod spławikowych czy przyssawkowych nad wodami stojącymi.
Patrząc na tą metodę od strony przynęty to ruch jest czynnikiem przesądzającym. Właśnie to on w drugiej fazie rzutu, czyli w trakcie ściągania przynęty, pobudza ryby do ataku. Rzadko się zdarza, że ryba chwyta błystkę, coblera czy skoczka pozostające w bezruchu.
Metodą tą łowi się przede wszystkim drapieżniki.
Wyodrębnia się cztery odmiany spinningu. Różnią się one przede wszystkim ciężarem przynęty. Za tym idą wszelakie różnice w sprzęcie i technice, a także w zakresie stosowania.
•    Spinning ciężki – przynęta od 30 do 70g
•    Spinning średni – przynęta od 10 do 30g
•    Spinning lekki – przynęta od 3 do 10g
•    Spinning ultralekki – przynęta od 0,5 do 3g
Sprzęt podstawowy do łowienia tą metodą obejmuje:
•    Wędzisko
•    Kołowrotek
•    Żyłka
Natomiast na wyposażenie dodatkowe składa się:
•    Podbierak: przydaje się przy łowieniu lub niezbyt wielkich
•    Osęka: Przy połowie drapieżników
•    Kamizelka z drobnymi kieszeniami
•    Ładownica
•    Pudełko z przynętami
•    Buty biodrowe