Wyrostek robaczkowy zapalenie

Zapalenie wyrostka robaczkowego może pojawić się w różnym wieku, zarówno u dziecka, jak i u osoby dorosłej. Przypadłość występuje najczęściej między 10 a 30 rokiem życia, ale nie jest to regułą. Może być wywoływana zatrzymaniem treści pokarmowej, mas kałowych w wyrostku, infekcją bakteryjną i zakażeniem wirusowym, obecnością pasożytów, uciskiem wyrostka, ale dokładne przyczyny nie są znane.
Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego będzie objawiało się silnymi bólami w okolicy prawego biodra lub w okolicach pępka. Podczas kaszlu i gwałtowniejszych ruchów ból będzie przybierał na sile. Wzrośnie temperatura ciała (gorączka), pojawią się nudności, wymioty i jadłowstręt, niewykluczone są wzdęcia i biegunka, zwłaszcza u dzieci, zaparcia i zatrzymanie gazów. Wtedy bezzwłocznie należy udać się do gabinetu lekarskiego. Lekarz postawi diagnozę i skieruje chorego na zabieg (usunięcie wyrostka). Nieskorzystanie z fachowej pomocy medycznej grozi powikłaniami, zapaleniem otrzewnej, a w konsekwencji nawet śmiercią. Szybka interwencja prowadzi do całkowitego wyleczenia. Chirurg może odstąpić od leczenia operacyjnego w sytuacji, gdy pojawił się naciek okołowyrostkowy. Istnieje wówczas zagrożenie rozprzestrzenienia się zakażenia w jamie brzusznej. W takiej sytuacji podaje się antybiotyki. Kobiety w ciąży, u których stwierdzono zapalenie wyrostka, również muszą poddać się zabiegowi, w przeciwnym razie pęknięcie wyrostka będzie zagrażało życiu matki i płodu. Sam zabieg także wiąże się z ryzykiem – możliwość poronienia wynosi 35%.

Operacyjne usunięcie wyrostka w medycynie nazywane jest appendektomią i jest to jak dotychczas jedyny znany i skuteczny sposób na pozbycie się schorzenia. Polega on na przecięciu powłok brzusznych i usunięciu wyrostka. Gdy stan zapalny nie jest jeszcze zbyt zaawansowany, lekarz może zastosować technikę laparoskopową. Wtedy na powierzchni brzucha wykonuje się trzy niewielkie nacięcia, przez które zostają wprowadzone specjalistyczne narzędzia umożliwiające zlikwidowanie stan zapalnego. Jest to technika mniej inwazyjna niż tradycyjna, ale wymagająca odpowiedniej aparatury i precyzji chirurgów. Nie pozostawia zbyt widocznych blizn i skraca czas późniejszej rekonwalescencji. Z metody tradycyjnej (z rozcięciem skóry i równoczesnym nacięciem mięsni i otrzewnej) korzysta się zazwyczaj, gdy stan pacjenta jest już poważny i powstaje ryzyko pęknięcia wyrostka (wydostania się jego treści – mas kałowych do jamy brzusznej) i dalszego zakażenia. Coraz częściej stosuje się jednak pierwszą technikę – technikę laparoskopową.
Po zabiegu pacjent otrzymuje dawkę antybiotyków oraz musi stosować odpowiednią dietę, wstępnie (przez jedną, dwie doby) opartą na płynach. Dieta powinna być lekkostrawna: potrawy gotowane, nie smażone, chude wędliny i sery, owoce, warzywa jedzone po usunięciu skórek. W najbliższym czasie nie powinno się wykonywać ciężkich prac fizycznych, nie forsować organizmu celem uniknięcia przepukliny pooperacyjnej, bo rzecz jasna mogą pojawiać się powikłania po zabiegu i przepuklina jest jednym z nich. Ponadto może wystąpić zakażenie rany, krwawienia itp. Zalecana jest dbałość i troska o siebie, bo choć usunięcie wyrostka robaczkowego nie jest zbyt skomplikowanym zabiegiem, to jednak wiąże się z pewnym dyskomfortem i naruszeniem narządów wewnętrznych.
Ataku wyrostka robaczkowego nie da się przewidzieć, nie da się go również w jakiś specjalny sposób uniknąć. Można przeżyć życie nie mając świadomości istnienia w swoim organizmie takiego „elementu” lub też normalnie żyć dalej po całkowitym jego usunięciu.