57698
post-template-default,single,single-post,postid-57698,single-format-standard,stockholm-core-1.0.6,select-theme-ver-5.1,ajax_fade,page_not_loaded,wpb-js-composer js-comp-ver-5.7,vc_responsive

Terapia dialektowo – behawiorystyczna

Terapia dialektowo – behawiorystyczna jest typem terapii kognitywno – behawiorystycznej. Głównym jej celem jest poprawienie u pacjenta umiejętności radzenia sobie ze stresem, kontrolowania emocji oraz poprawienie kontaktów międzyosobowych z innymi ludźmi. Terapia dialektowo – behawiorystyczna, swoje idee czerpie z systemu filozoficznego zwanego dialektyką. Opiera się on na koncepcji, że wszystkie relacje zachodzące w przyrodzie, swoją istotę znajdują we wzajemnych opozycjach, które w rezultacie tworzą całość, lub określając to bardziej akademicko – teza, antyteza, synteza. Terapia dialektowo – behawiorystyczna odpowiednia jest dla tych, którzy mają tendencje do samodzielnego zadawania sobie bólu – zarówno tych, którzy się okaleczają, jak i mających myśli samobójcze.

Najlepsze wynika osiąga terapia, której pacjent poddaje się w pełni i stosuje wytyczne dane mu przez psychoterapeutę. Efektywność terapii, zależy zatem od aktywnego w niej uczestniczenia. Wymaga to czasu, wysiłku i regularności. Wraz z rozpoczęciem terapii, powinno się wraz z terapeutą ustalić główne jej cele, poczym konsultować z nim, osiągane w miarę upływu czasu postępy. Jeśli nie jesteśmy przekonani co do formy, jaką powziął nasz terapeuta, lub po prostu źle się czujemy uczestnicząc w niej, porozmawiajmy z nim na temat możliwości zmiany sposobu leczenia. Zaprzestanie go, z pewnością nie wyjdzie nam na dobre, zwłaszcza jeśli nastąpiłoby gwałtownie.

 

No Comments

Post a Comment