Choroba Parkinsona

Choroba Parkinsona to postępujące zwyrodnieniowe schorzenie układu nerwowego. Powoduje obumieranie komórek nerwowych w mózgu – tak zwanej istoty czarnej. Komórki odpowiedzialne za dostarczanie do określonych części mózgu dopaminy (substancji regulującej przewodzenie impulsów nerwowych) obumierają. Działanie impulsów nerwowych zostaje upośledzone, przez co pojawiają się problemy z poruszaniem  
i w wypełnianiu funkcji życiowych.

Nazwa choroby pochodzi od angielskiego lekarza Jamesa Parkinsona, który rozpoznał i sklasyfikował objawy. Schorzenie zwykle ujawnia się po 60 roku życia, ale rozwija dużo wcześniej. Dotyka szczególnie ludzi starszych, choć może pojawiać się także w średnim wieku, częściej chorują mężczyźni niż kobiety. Jeżeli objawy choroby zaczną się przed 21  
rokiem życia to schorzenie definiuje się jako parkinsonizm młodzieńczy. Postępowanie jest praktycznie takie samo jak w przypadku stwierdzenia Parkinsona u osoby dorosłej.

Parkinson może być dziedziczny, tak twierdzą niektórzy naukowcy, ale ryzyko wystąpienia choroby wśród bliskich i w poszczególnych pokoleniach jest niskie – mniejsze niż 5 %.