Objawy

Głównym symptomem są problemy z pamięcią. Rozpoczynają się od zapominania bieżących informacji, których chory nie jest później w stanie odtworzyć. Częste luki w pamięci, powinny być zatem źródłem niepokoju. Oczywiście nie należy popadać w skrajności, gdyż sporadyczne zapominanie jest rzeczą jak najbardziej naturalną i każdemu może się zdarzyć, że za nic w świecie nie przypomni sobie, po co właśnie przyszedł do pokoju, lub co miał zamiar powiedzieć. Trudności w wykonywaniu codziennych czynności, to drugi prawdopodobny objaw. Problemy ze sprzątaniem, gotowaniem, robieniem zakupów, telefonowaniem itp. są nie lada barierą i wiążą się z licznymi ograniczeniami w swobodnej egzystencji. Choroba Alzheimera w znacznym stopniu ogranicza także słownictwo. Zawęża się jego zasób, ciężko jest znaleźć odpowiednie słowo, a jego przypomnienie wymaga czasu. Rozmowa może sprawiać choremu wiele wysiłku, a jego wypowiedzi (zarówno ustne jak i pisemne) są trudne do zrozumienia. Pacjenci często posługują się też opisami przedmiotów, bo nie pamiętają ich rzeczywistych nazw. I tak np. zamiast powiedzieć: ‘podaj mi tę chochelkę’ powiedzą ‘podaj mi to, do nalewania’ itp. Kłopoty w porozumiewaniu się, są źródłem wielu nieporozumień i frustracji, nie tylko dla osoby chorej, ale w wielkim stopniu także dla jej bliskich, którzy czują się bezradni. Alzheimer ogranicza również myślenie abstrakcyjne. Pacjent nie tylko nie pamięta liczb ale nie potrafi ich użyć adekwatnie do sytuacji i powiązać z okolicznościami. Kolejnym symptomem jest brak orientacji w czasie i przestrzeni. Człowiek jest w stanie bezwiednie zgubić się na własnej ulicy lub osiedlu i nie mieć pojęcia jak wrócić do własnego domu. Zachwiane poczucie czasu powoduje, że choremu ciężko jest zidentyfikować aktualną porę dnia, nie mówiąc już o zbliżonej godzinie. Jeżeli często zdarza ci się iść dokądś nie wiadomo gdzie i w jakim celu, zdiagnozuj swoje problemy. Choroba Alzheimera objawiać może się także trudnościami w ocenie sytuacji. Charakterystyczne jest ubieranie się nieadekwatnie do pory roku i pogody za oknem oraz płacenie za zakupy zbyt małą (lub zbyt dużą) ilością pieniędzy. Następny symptom to pozostawianie rzeczy w niewłaściwych dla nich miejscach, np. zamknięcie pilota w mikrofalówce czy schowanie okularów do lodówki. Dopuszczalną normą jest tutaj odkładanie portfela i kluczy w rozmaite zakamarki. Typowe dla tej przypadłości są niestety huśtawki nastrojów i nagłe zmiany zachowania. Ze stanu całkowitego spokoju, chory jest w stanie w mgnieniu oka popaść w furię nie do okiełznania. Rozchwianie emocjonalne, może szokować i budzić lęk innych osób. Objawem są także zmiany osobowości. O ile zmienia się ona wraz z wiekiem u każdego człowieka, o tyle u chorych są to znaczne metamorfozy, przechodzące ze skrajności w skrajność, np. osoba nagle staje się podejrzliwa lub bojaźliwa. Ostatnim symptomem jest apatia i niechęć do działania. Objawia się to wielogodzinnym stanem pasywności, spędzonym np. na oglądaniu telewizji oraz brakiem podjęcia inicjatywy w wykonywaniu nawet drobnych czynności. Chorobie tej sprzyjają: palenie tytoniu, urazy głowy, problemy z układem sercowo-naczyniowym, nadciśnienie, cukrzyca, udary, wysoki poziom cholesterolu, określony genotyp i przede wszystkim wiek, wraz z którym rośnie prawdopodobieństwo wystąpienia Alzheimera. Obliczono, że po 85 roku życia, ryzyko jest największe i wynosi aż 50%.